او تا به ابد .

گفت : عشق نه . دوست بمانیم! دستانش را رها کردم و گفتم : ببخشید ما به کسی که روزی چند بار از درون برایش فرو میریزیم، دوست نمی‌گوییم .

در من دیوانه ای جا مانده ، که دست از دوست داشتنت برنمی دارد با تو قدم میزند ، حرف میزن ، می خندد ، شعر میخواند ، فقط نمیتواند تو را در آغوش بگیرد به گمانم همین بی آغوشی او را خواهد ک۰ش۰ت .

ستارهِ من... چشم‌هایش ؛ شروع طغیانِ روحم بود . چشم‌هایش ویران‌کننده ی تمام مقدساتم بود . چشم‌هایش تمامِ من بود .

اگر در جهان دیگر ، همدیگر را یافتیم ، این‌بار بگو دوستم داری...یا من اول بگویم حیف است نگفتن...وقتی زندگی ، چنین کوتاه است .