اشنایی با خط بریل

خط بریل یک سیستم نوشتاری است که به طور خاص برای افراد نابینا طراحی شده و به آنها امکان خواندن و نوشتن را می‌دهد. این خط به نام مخترع آن، لویی بریل، نامگذاری شده است که خود در سن سه سالگی نابینا شد.

تاریخچه خط بریل خط بریل در اوایل قرن نوزدهم میلادی و به دنبال تلاش‌های لویی بریل در سال ۱۸۲۴ ابداع شد. لویی بریل پس از آشنایی با یک سیستم نوشتاری به نام "نوشتن شبانه" که توسط چارلز باربیه ایجاد شده بود، تصمیم به بهبود آن گرفت. سیستم باربیه از ۱۲ نقطه تشکیل شده بود و برای ارتباطات شبانه سربازان طراحی شده بود، اما استفاده از آن برای نابینایان دشوار بود.

بریل با کاهش تعداد نقاط به شش، یک سیستم ساده‌تر و کارآمدتر ایجاد کرد که می‌توانست تمام حروف الفبا و نمادهای مختلف را شامل شود. این سیستم به سرعت محبوبیت پیدا کرد و در سال ۱۸۴۶ اولین مدرسه نابینایان در آمستردام از آن استفاده کرد

ساختار خط بریل خط بریل شامل سلول‌هایی است که هر کدام از شش نقطه تشکیل شده‌اند. این نقاط در دو ستون سه نقطه‌ای قرار دارند. با ترکیب نقاط مختلف، ۶۴ حالت ممکن ایجاد می‌شود که می‌تواند شامل حروف الفبا، اعداد و علائم نگارشی باشد. این ساختار باعث می‌شود که افراد نابینا بتوانند با لمس نقاط برجسته، متن را بخوانند

توسعه جهانی پس از معرفی خط بریل، این سیستم به زبان‌های مختلف ترجمه شد و در سراسر جهان مورد استفاده قرار گرفت. خط بریل انگلیسی در سال ۱۹۰۵ تکمیل شد و به تدریج به دیگر زبان‌ها نیز گسترش یافت

توسعه جهانی پس از معرفی خط بریل، این سیستم به زبان‌های مختلف ترجمه شد و در سراسر جهان مورد استفاده قرار گرفت. خط بریل انگلیسی در سال ۱۹۰۵ تکمیل شد و به تدریج به دیگر زبان‌ها نیز گسترش یافت

خط بریل نه تنها ابزاری برای خواندن و نوشتن بلکه نمادی از تلاش برای دسترسی برابر به اطلاعات و آموزش برای افراد نابینا است.