دست نویس کوتاه

لبخند می‌خشکد،عشق با نفرت در هم آمیخته می‌شود و سپس جایش را به بی‌تفاوتی میدهد، غم روشنایی قلب را تسخیر می‌کند و امید و آرزوها به هیچ بدل میشوند؛

شیشه های رنگی و روشن کدر و تاریک می‌شوند و غبار دلتنگی بر گوشه کناره های دلهای گرم و با محبت می‌نشیند؛ اما پیش از تمام اینها.. تو در چشمان من پوچ و بی ارزش میشوی!

بوی کاغذ های کهنه و قدیمی کتاب های کنج طاقچه، فنجانی چای سرد و تیره، شیشه ها و پنجره های غبار آلود، جیر جیر تخته چوب های پوسیده کف کلبه...

صندلی کهنه و خاک گرفته طوری به بیرون زل زده انگار چیزی جز منظره خشک و درختان سوخته می‌بیند! جنگل زیبا بود، اما اکنون فقط در حد خاطره است:)