مروارید سفید>>

او تمام من بود؛ او را نمیتوان به همین سادگی توصیف کرد،مانند چند نفر با رفتار های مختلف در یک جسم؛

گاهی مهربان و گاهی مغرور و یک دنده؛ قرار نیست بعد از او بمیرم،ولی درون من میمیرد. درون من از وقتی نابود شد که تو تنهایم گذاشتی؛ که دیگر دستان گرمَت دستان سرد من را لمس نکردند،و یا از وقتی که آغوش گرَمت را از من دریغ کردی،نابود شد.

تو مانند همان مروارید سفید درون صدف همانقدر برایم با ارزش.

و در قلبم مانند یک تلنگر بزرگ که تا لحظه ی مرگ همراهم هست میمانی،اما من دیگر منتظرت نخواهم ماند؛