گوی خاطرات ( داستان mbti) p1

قدم میزد خسته بود ، حتی دلش نمیخواست با کسی حرف بزند مو های سبزش را بسته بود پیراهنی سبز بر تن داشت با دامنی سیاه و سفید کفش هایش آل استار بود(😐) بر عکس همیشه امروز حتی یک زره انرژی نداشت باید با دوستش intp ( که البته یک هفته طول کشیده بود تا راضیش کند با او به باغ سبز برود) قدم میزد احساس کرد enfp): intp ،امروز چت ده ها؟ خیلی بیش از اندازه آرومی ...) نگاهی تعجبی به intp انداخت و گفت :( من؟ نههه من خوبمممم ) ودوباره لبخندی دروغین بر لبش گذاشت تا intp نفهمد حالش خوب نیست ) intp:( از پشت کوه که نیومدم میدونم یه چی شده بگو بدونم چته!) Enfp :( خیلی وقت پیش با مادرم میخواستم بیام اینجا و گل وستریا رو ببینم گلی که حتی تو گرما هم رشد میکنه ! اما ( صورتش در هم رفت ) اونا من و مادر رو راه ندادن چون میگفتن ورود کودکان به این باغ ممنوعه ! مادرم با اون یارو دعواش شد او یارو من و مامان رو از صف گزاشت بیرون هر کسی که رد میشد به من چشم غره میرفت یا بد و بیراه میگفت ... از اون روز به بعد هیچ وقت به این باغ نیومدم ...

Entp :( عیییییببببییی نننداره بجاش الان میتونی بری ) enfp و intp برگشتن Enfp:( شما ها داشتین ما رو تعقیب میکردین ؟ esfp و extp ها یک صدا گفتن :( بببببللللهههه) قیافه همه اون لحظه:(😐😑) esfp :( آخه خیلی عجیب بود شما دو تا هیچ جا با هم نمیرفتید پس ما گفتیم حتما جای باحالی هست که این دوتا دارن میرنننن!)intp:( پس همین الان برگردید خونه و دیگه هم کسی رو تعقیب نکنید ) 🤡

Exxp ها ( بجز enfp) : بچه ها نقشه ی شماره ی ۲ رو شروع کنید!) Enfp وintp به هم نگاه کردند و لبخند موزیانه ای زدند و تا چشمان exxpها بسته بود با تمام سرعت دویدند توی آسان سور و به طرف طبقه ی ۵ رفتند ...

اسلاید اضافه 😔