اختلال واقعیت زدایی؛

واقعیت زدایی (احساس واقعی نبودن دنیا) نوعی اختلال است که در طی آن فرد معمولا احساس می کند وقایع پیرامونش واقعی نیستند و در یک داستان، فیلم یا دنیای فانتزی به سر می برد. این اختلال معمولا در کنار اختلال زوال شخصیت رخ می دهد و می تواند زندگی افراد را به طور کلی مختل سازد. بسیاری از افراد در طول زندگی خود ممکن است به صورت مقطعی به واقعیت زدایی دچار شوند. مشکل زمانی جدی می شود که این اختلال به صورت دائمی یا طولانی مدت افراد را درگیر سازد. در صورت عدم تشخیص و درمان، این اختلال می تواند به خشونت، سو استفاده از مواد، استرس و مشکلات فیزیکی ناشی از آن نیز منجر شود. اختلال واقعیت زدایی بسیار جدی است و می تواند در روابط اجتماعی، حرفه ای و شخصی افراد اختلال ایجاد کند. مهم ترین علایم اختلال واقعیت زدایی (احساس واقعی نبودن دنیا) چیست و چرا افراد به این اختلال دچار می شوند؟ در ادامه به این پرسش ها پاسخ خواهیم داد.

نشانه های ابتلا به اختلال واقعیت زدایی کدامند؟ افراد مبتلا به اختلال واقعیت زدایی احساس می کنند که هیچ چیز در دنیای پیرامونشان واقعی نیست و آن ها در یک رویا زندگی می کنند. معمولا توصیف تجربیات و احساسات در چنین شرایطی دشوار است. افراد ممکن است خود را با عباراتی مانند “دیوانه شده ام” یا “فراموشی گرفته ام” توصیف کنند که در چنین شرایطی، تمرکز بر روی نشانه ها دشوار خواهد بود. این افراد نمی توانند واقعیت را از رویا تمیز دهند و در چنین شرایطی، احتمال آنکه بتوانند متوجه نشانه های یک اختلال شوند، کمتر خواهد بود. به همین خاطر است که معمولا اطرافیان این افراد، زودتر از خودشان مشکل را تشخیص می دهند. رایج ترین نشانه های ابتلا به اختلال واقعیت زدایی (احساس واقعی نبودن دنیا) عبارتند از:

1.داشتن این احساس که افراد در اطراف فرد واقعی نیستند و او در یک فیلم یا رویا زندگی می کند.| 2.نداشتن احساس و عدم برقراری ارتباط عاطفی با اعضای خانواده و نزدیکان، به گونه ای که گویی یک دیوار شیشه ای میان شما و فرد مبتلا، فاصله انداخته است.| 3.دیدن فضای اطراف به صورت تار، بی رنگ، دو بعدی یا دیدن فضای اطراف با وضوح بیش از حد معمول. معمولا افراد مبتلا به این عارضه معتقد هستند که فضای اطرافشان شکل و حالت عادی خود را از دست داده است و به همین خاطر، غیر واقعی است.| 4.اختلال در تشخیص زمان وقایع مختلف. ممکن است اتفاقی که اخیرا رخ داده است را به عنوان یک خاطره بسیار دور توصیف کنند.| 5.عدم تشخیص صحیح فاصله ها، اندازه ها و شکل اجسام

اختلال واقعیت زدایی معمولا به صورت یک حمله در افراد بروز می کند و ممکن است ساعت ها، روزها، هفته ها یا ماه ها به طول انجامد. گاهی این حملات به یک حالت دائم در فرد بیمار تبدیل می شود.

عامل زمینه ساز اختلال واقعیت زدایی چیست؟ دلیل اصلی پیدایش این اختلال در افراد، هنوز مشخص نیست اما پزشکان معتقد هستند واقعیت زدایی معمولا پاسخ غیر ارادی انسان به تروما یا استرس شدید است. در ادامه برخی از شرایط که می توانند زمینه ساز چنین اختلالی شوند را مرور خواهیم کرد:

1.مرگ ناگهانی عزیزان| 2.داشتن تجربه یا مشاهده خشونت خانگی حوادث و بلایای طبیعی| 3.قرار گرفتن در موقعیت های بسیار پرخطر که زندگی تان را تهدید کنند.| 4.ابتلای یکی از والدین به بیماری های روانی شدید

این اختلال تا چه حد رایج است و چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟ واقعیت زدایی (احساس واقعی نبودن دنیا) هم اکنون یک الی دو درصد از جمعیت جهان را تحت الشعاع قرار داده است. این اختلال در میان نوجوانان، بزرگسالان و افراد مبتلا به سایر بیماری های روانی شایع تر است. البته توجه داشته باشید که تقریبا همه مردمان جهان، به صورت مقطعی، واقعیت زدایی را تجربه کرده اند. این شرایط زمانی یک اختلال محسوب می شود که بیمار برای مدت زمان بسیار طولانی این احساس را تجربه کند. در صورتی که این احساس روابط یا فعالیت های روزانه شما را مختل کرده است یا با افکار مزاحمی دست و پنجه نرم می کنید که احساساتتان را تحت الشعاع قرار داده است، باید به پزشک مراجعه کنید. همچنین در صورت مشاهده علائم در اطرافیانتان، بهتر است آنها را نزد پزشک ببرید. این اختلال با جلسات درمان و دارو، قابل مهار و درمان است.