‌ ‌‍ابر و ‌‌‍افرا

بادهایی که خاطراتت را به دستشان دادم، برگشتند. برگشتند تا طوفانی بزرگ از خاطراتت در ذهنم درست کنند. خاطراتی که هرگز فراموش نمیشوند.. اسمت روی قلبم حک شده است و نمیتوانم کاری بکنم

درست است تو زیر این سنگ به آرامش رسیدی.. اما.. اما من با رفتنت آن پرتوی امیدی هم که داشتم، از دست دادم... آن پرتوی کوچک نور که از پنجره ای بزرگ به زیرزمینی تاریک می تابید، رفت... درست مثل تو که نوری بودی بر قلب تاریک من..جونگین! کریستوفر بنگ چان

چان نامه را تا کرد و چاله ای کند تا آن را دفن کند.. بعد دسته گلی را آرامش روی قبر گذاشت نگاهی به سنگ قبر توله روباهش انداخت و دستانش را در جیب سرد پالتویش فرو برد. کالبد بی روح روباهکش در زیر این سنگ قبر، خوابیده بود..

اما روحش در دور دست ها کنار درخت افرایی بزرگ، به چان خیره شده بود.. حیف که ابرها بردنش.. وگرنه ساعت ها می نشست و به نویسنده داستان زندگی اش خیره میشد..