پارت¹ رمان⊷رقص فرشتگان⊶

هوای اسپانیا بیشتر اوقات شرجی و گرم بنابراین کیک هایی که توی قنادی درست میکردم همیشه داغ بودند انگار که همین الان از فر در اومده باشند. ان روز هم وقتی کیک های رنگارنگی که درست کرده بودم توی ویترین گذاشتم از گرمای جلوی فر ذوب شدم و تصمیم گرفتم برم جلوی قنادی و روی نیمکتی نیمه پوسیده قنادی بشینم و هوایی عوض کنم. دستکش هایم را در اوردم و موهای حنایی روشنم را از جلوی پیشانی ام کنار زدم. نسیمی ملایمی می وزید اما با این وجود هم هوا گرم شرجی بود. ادگارد همزمان که کیک هارا از فر در میاورد ازم پرسید : جس بیا کمک کن کیک هارو بچینیم توی ویترین

گفتم :ادی فکر میکنم شکرمون تموم شده باشه میرم شکر بخرم تا زمانی که برگردم کیک هارو بچین توی ویترین فعلا. ادگارد که معلوم بود ازینکه کار چیدن کیک هارو بهش واگذار کردم حسابی حرص خورده است چشم غره ایی به من رفت و با غری زیر لب گفت: باشه برو میچینم کیک هارو. ادگارد را به حال خودش رها کردم و رفتم به سوی عطاری شهر تا شکر بگیرم.

وقتی که رسیدم به عطاری خانم گرزلی متوجه شدم که او در مغازه حضور ندارد چنباری هم صدایش زدم اما جوابی دریافت نکردم باخودم فکر کردم که احتمالا برایش کاری پیش امده باشد و مغازه ترک کرده باشد. می دانستم که پایین خیابان فرلاس یک عطاری دیگر هست ولی تا انجا حداقل ۱ ساعت راه بود و اگر میخواستم تا انجا بروم و برگردم عصر میشد و مجبور بودیم قنادی را ببندیم و حسابی از کار هایم عقب می ماندم.

سعی کردم منتظر خانم گرزلی بمونم ولی متوجه چیز عجیبی شدم! نه تنها مغازه خانم گرزلی بلکه تمام مغازه های دیگر خالی بودند! برایم خیلی عجیب مگر می شود توی این تایم از روز که مردم بیشتر برای خرید میروند تمام مغازه خالی باشد؟ در همین فکر ها بودم که صدایی گوش هایم را تیز کرد. صدای پیانو بود.انگاری شخصی داشت وسط میدون شهر پیانو مینواخت. تصمیم گرفتم به میدون شهر بروم جایی که احساس میکردم صدای پیانو از انجا می اید.

هرچه به میدون شهر نزدیک تر میشدم ان قطعه ایی نواخته میشد برایم اشنا تر به نظر می امد. وقتی رسیدم به میدون شهر با جمعیتی زیادی که اکثرا هم میشناختم روبرو شدم. وسط جمعیت پسری حدودا ۲۰ و خورده سال داشت قطعه مورد علاقه من رقص فرشتگان رو مینواخت. ناگهان چشمم به خانم گرزلی خورد رفتم سمتش و با ناراحتی پرسیدم: خانم گرزلی این وقت از روز چرا مغازه رو ترک کردید من خیلی دنبالتون گشتم! خانم گرزلی چشم های عسلی اش برقی زد و با حالتی خنده گفت:دختر جون چیکار به مغازه من داری وایسا اینجا و شاهد شاهکاری که این پسر با دست هایش مینوازد گوش کن.

سعی کردم برم جلوی جمعیت و به قطعه مورد علاقه ام که ان پسر با پیانو میزد گوش کنم . رفتم جلو ولی انگار قطعه اش تمام شده بود و میخواست وسایل و پیانو رو جمع کند و برود. رفتم و بهش در رخواست دادم که می توانی دوباره این شاهکار را نوازی؟ پسر با لحن خنده گفت چرا که نه خانم؟ گفتم جسیکا توماس هستم . گفت بله حتما خانم توماس و شروع کرد به نواختن ......... وقتی قطعه تمام شد خواستم به شیرینی فروشی برگردم چون حسابی دیر کرده بودم بعلاوه شکر هم نخریده بودم که صدایم کرد: ببخشید خانم توماس یک لحظه...

خب خب این از پارت اول داستانمون امید وارم خوب شده باشه پارت ۲ رو اگر تست ۴۰ به بالا لایک خورد میذارم البته فالوم کنید تا مطلع بشید که پارت بعدی رو گذاشتم یا خیر و اینکه نظرتون رو درباره رمانمون هم تو کامنتا بگین:)

دوستون دارم خلاصه تا بعد :)