یه لقمه شعر

زلیخا مرد از این حسرت که یوسف گشته زندانی چرا عاقل کند کاری که باز ارد پشیمانی

زلیخا گفتن و یوسف شنیدن شنیدن کی بود مانند دیدن

با اینکه هرگز نرسیدیم به وصالت عمری که حرام تو شد ای عشق حلالت

گفتم زِ کویت می روم گفتا تو آذادی مگر؟ گفتم فراموشم مکن گفتا تو در یادی مگر؟

چو خدا بود پناهت ، چه خطر بود ز راهت به فلک رسد کلاهت ، ك سر همه سرانی ! ‌ ‌‌ ‌

لایک یادت نره^()^

نظر فراموش نشه

خدافظ