کودک درون چیست؟

کودکِ درون شکلی از خود درونی فرد است که از تجربیات و خاطرات دوران کودکی گذشته نشات می‌گیرد. کودک درونی یک فرد بسته به تجربیات گذشته خود می تواند دارای ویژگی های مثبت یا منفی باشد. در حالی که کسی که آسیب های دوران کودکی را تجربه کرده ممکن است زخم های خود را در کودک درون خود حمل کند. کسی که کودکی مثبتی داشته است ممکن است با تخیل و خلاقیت خود کودک درون خود را نشان دهد. برخی از روانشناسان کودک درون را مجموعه ای از مراحل مختلف زندگی می دانند و نه صرفاً لحظه های کودکی.

وقتی به بلوغ می‌رسید، ناگزیر ارتباط با فرزند درونی خود قطع می‌شود. استرس های زندگی بزرگسالی، پول، روابط و کار بر این ارتباط سایه می اندازد. اگرچه ممکن است احساس نکنید با کودک درونتان ارتباط برقرار می کنید. اما او همیشه وجود دارد و احساسات و تصمیمات شما را از پس زمینه اطلاع می دهد.

همه شما بارها افرادی را دیده اید که شاد و سرزنده هستند و رفتارهایی کمتر از سنشان را نشان می دهند. به راحتی با کودکان ارتباط برقرار کرده، با آن ها بازی می کنند و محبوب آنان هستند. این افراد کودک درون فعالی دارند. بسیاری از اوقات افراد با ورود به بزرگسالی و قبول مسئولیت های مختلف از توجه کودک درون خود باز می مانند این در حالی است که در جامعه ما به افراد گفته می شود از کودکی دست بردارید و بزرگ شوید. این بزرگسالان در دو راهی قرار گرفته و کودک درون خود را نادیده می گیرند و با این کار دچار یاس و ناامیدی می شوند.

افراد موفق فقط کسانی نیستند که باهوش هستند. بلکه می توان به کسانی گفت که از نظر عاطفی درست هستند، رابطه خوبی با احساسات خود دارند و کودک درون آرامی دارند. یک کودک درونی شاد چگونه به نظر می‌رسد و چه احساسی دارد؟ هنگامی که او درونی ما آرام است، چراغ سبز دریافت می‌کنیم تا پیش برویم و چیزهای جدید را امتحان کنیم. ما می‌دانیم که توانایی تحمل شکست یا خرابکاری ها را داریم. همچنین با مقادیر جزئی شرم کنار می‌آییم، بدون اینکه ترس را بلعیده باشیم. ما می‌دانیم که ثابت قدم هستیم. اگر کودک درونی ما احساس امنیت و ثبات کند، به ما اجازه می‌دهد که شکوفا شویم. اگر او احساس لرزش کند، در بزرگسالی احساس ناامنی و بی‌نظمی در زندگی خواهیم کرد.