چرا کوآلا ها را دوست داریم؟

کوآلا یک گونه بسیار محبوب و پرمنفعت گردشگری است. با این حال ، با همه محبوبیتش، پیش بینی می‌شود که کوآلا ها در سی سال آینده در نیو ساوت ولز منقرض شوند. درک رابطه انسان و کوآلا می‌تواند این گونه را نجات دهد. تحقیق من با ردیابی نمایش کوآلا ها در کتاب های تاریخ طبیعی، داستان های کودکان، کارت پستال ها و بروشور های گردشگری را بررسی کرده است. تحقیق من پویایی را با ردیابی نمایش کوآلاها در کتاب های تاریخ طبیعی، داستان های کودکان، کارت پستال ها و بروشورهای گردشگری بررسی کرد. من فهمیدم که « انسان انگاری » _ یعنی نسبت دادن ویژگی های انسانی به یک حیوان غیر انسان _ به تغییر نگرش نسبت به کوآلا از دیدگاه علمی و اقتصادی به دیدگاهی احساسی تر کمک کرده است.  به طور خاص، کوآلاها دارای ویژگی های فیزیکی مشابهی با نوزادان انسان هستند، که بیشتر آنها را برای ما محبوب می کند. انسان انگاری می تواند احساسات مثبت را در انسان ایجاد کند که به اقدامات حفاظتی کمک می کنند.  با این حال، در نهایت، تهدیدات برای کوآلاها نتیجه تصمیمات سیاسی است که احساسات نقش چندانی در آن ندارند.

ما خودمان را در کوآلا ها می‌بینیم: وقتی انسان ها خودشان را در حیوانات دیگر می‌بینند، این می‌تواند همدلی و نگرانی بیشتری را برای آن گونه ها ایجاد کند. و کوآلا ها، با ویژگی های شبیه به نوزاد انسان شان، می‌توانند به راحتی دچار انسان انگاری شوند. در واقع، کوآلا ها نوتنی را نشان می‌دهند، یعنی حیوانات بالغ ویژگی های فیزیکی جوان را حفظ می کنند. ( به زبان ساده تر، نوتنی یعنی اینکه در بعضی گونه های حیوانات، جانوران بالغ از نظر ظاهری تفاوت زیادی با جانوران نابالغ از همون گونه ندارن مثل سمندر مکزیکی. ) این امر باعث واکنش های عاطفی مثبت از طرف انسان های بزرگسال می شود. این ویژگی ها عبارتند از : یک پیشانی برجسته با چشمانی که در زیر مرکز سر قرار دارند. _ سر و بدن گرد. _ انعطاف پذیری نرم سطح بدن. _ یک وضعیت عمودی. مقالات روزنامه‌های منتشر شده در نیمه اول قرن بیستم اغلب کوآلاها را به نوزادان شباهت می‌دادند.  به عنوان مثال، مقاله‌ای در گلن اینس ایگزمنر « Glen Innes Examiner »  به کوآلاها به عنوان «خرس‌های کوچک» اشاره می‌کند که «مانند بچه‌ها روی درختان می‌نشینند». کوآلاها حتی در هنگام آسیب دیدگی یا ناراحتی صدایی مانند گریه ایجاد می‌کنند که بر خصوصیات کودک مانند آنها می‌افزاید.

یک کنجکاوی علمی : مهاجران اروپایی به دنبال درک این حیوان با چارچوب های مرجع موجود در آن زمان بودند.  به این ترتیب، اولین روایت‌های کوآلا به‌طور مختلف از آن به عنوان میمون، تنبل، لمور و خرس یاد می‌کردند. در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، استرالیایی‌ها کوآلا را عمدتاً از طریق یک لنز علمی جدا می‌دیدند.  تصاویر و نقاشی های علمی از کوالاها ساخته شد و اطلاعات و تصاویر در نشریات تاریخ طبیعی و جانورشناسی منتشر شد. در همان زمان، کوآلا به عنوان یک منبع اقتصادی نیز دیده می شد. از اوایل دهه 1800 تا دهه 1920، صدها هزار، اگر نگوییم میلیون ها، برای تجارت خز سلاخی شدند. در دهه 1900، بازنمایی‌های جانورشناسی کوآلا همچنان در تاریخ‌های طبیعی منتشر می‌شد. که شامل له ساف ( Le Souef ) و بورل، حیوانات وحشی استرالیا ( Burrell’s The Wild Animals of Australasia ) که در سال 1926 منتشر شدند می‌شد : کوآلای عجیب، یا خرس بومی - موجودی که شاید بیش از هر حیوان وحشی دیگر محبت استرالیایی ها را به خود جلب می‌کند - واقعیتی که بیان معصومانه، بچه‌گانه و رفتارهای آرام و بی‌آزار آن تا حد زیادی مسئول آن است.

داستان محبوبیت کوآلاها : دو کتاب منتشر شده در سال 1918 محبت عمومی را نسبت به کوآلاها تشویق کرد.  پودینگ جادویی نورمن لیندسی، یک شخصیت کوآلای انسان‌نما به نام بانیپ بلوگام ( Bunyip Bluegum ) را به نمایش می‌گذارد که شلوارهای شیک، ژاکت و پاپیون می‌پوشید. کتاب های اسناگل‌پات ( snugglepot ) و کادل‌پای ( cuddlepie ) اثر می گیبز ( نویسنده استرالیایی ) نیز از کوآلاهای دوست داشتنی حساب می‌شوند. این کتاب‌ها نسبت به تاریخ‌های طبیعی به مخاطبان بسیار بیشتری دست یافتند.  هنگامی که فصل باز شکار کوآلا در کوئینزلند در سال 1927 اعلام شد، آنها به خشم مردم نسبت به این اقدام کمک کردند.ظهور شخصیت بسیار محبوب کوآلای بلینکی بیل در سال 1933 به انسان‌ انگاری بیشتر این گونه کمک کرد. ظهور سریع عکاسی در قرن بیستم به جذابیت عمومی کوآلاها کمک کرد.  گروه‌هایی از کوآلاها ترتیب داده شدند تا عکس‌ها به صورت کارت پستال بازتولید شوند که اغلب با عنوان «خرس عروسکی استرالیا» نوشته می‌شدند.

جانورشناس الیس تروتون، در کتاب برجسته خود در سال 1931، حیوانات خزدار استرالیا، جایگاه ویژه ای را که کوآلاها در روان ملی اشغال کرده بودند، ثبت کرد: این یتیم جذاب و نسبتاً درمانده که در کاریکاتورها و داستان‌ها به شهرت جهانی رسیده است، بیش از هر حیوان دیگری در کشور مورد قبول خود، علاقه هموطنان استرالیایی را جذب خود می‌کند. محبوبیت کوآلاها به صنعت گردشگری نوظهوری که مشتاق ایجاد وجه تمایز ملی در بازار جهانی گردشگری است، کمک کرد.امروزه تصویر کوآلا هنوز بر روی دستمال ها، تی شرت ها، کارت پستال ها و سایر سوغاتی ها تکثیر می شود.  قبل از کووید 19، ارزش اقتصادی کوآلا برای گردشگری استرالیا تا 3.2 میلیارد دلار استرالیا در سال برآورد شده بود.برخلاف دیگر گونه‌های بومی، کوآلاها اکنون «بیمارستان‌های» اختصاصی خود را در سه ایالت دارند. در زمان نگارش این مقاله، یک کمپین سرمایه‌گذاری جمعی برای بیمارستان ( Port Macquarie Koala ) که پس از آتش‌سوزی‌های جنگلی تابستان سیاه راه‌اندازی شد، تقریباً 8 میلیون دلار استرالیا جمع‌آوری کرده بود. کوآلاها نسبت به بسیاری از گونه ها بودجه دولتی بسیار بیشتری جذب می کنند.  به عنوان مثال، تحقیقات سال گذشته نشان داد که بودجه حفاظت از کوآلا بسیار بیشتر از وامبت بینی مودار شمالی است.  وامبت به عنوان در خطر انقراض فهرست شده است در حالی که کوآلا در کمترین نگرانی حفاظت است. ولی در بخش هایی از استرالیا به عنوان آسیب پذیر فهرست شده است.

از چیزی که دوست داریم محافظت کنیم : انسان انگاری می تواند یک راه قدرتمند برای ایجاد نگرانی برای یک گونه باشد.  با این حال، محدودیت هایی برای اثربخشی آن وجود دارد. با وجود همه محبوبیتی که دارند، کوآلاها ظرف 30 سال در نیو ساوت ولز با انقراض روبرو می شوند.  تخمین زده می شود که جمعیت کوآلای ملی وحشی از 140000 تا 600000 متغیر است.ممکن است گیج کننده به نظر برسد که چنین حیوان محبوبی به سمت انقراض پیش می رود.  اما ادامه بقای کوآلا به تصمیمات سیاسی بستگی دارد که در آن عواطف و احساسات عمومی غالباً تحت تأثیر اقتصاد و منافع شخصی قرار می گیرند.استرالیایی ها به وضوح به کوآلاهای خود اهمیت می دهند.  اما این احساس باید به فشار سیاسی جمعی تبدیل شود تا این گونه زنده بماند.