"‌چهار فصل ویوالدی "

اون لحظه فقط یه چیز رو توی قلبش حس می‌کرد، فقط یه چیز ، نور سِن چشم هاش که مدت زیادی توی تاریکی بودن رو توی حالت سرگیجه خفیف برد ، چشم های اون که توی ردیف وی آی پی نشسته بود قلبش رو سوراخ می‌کرد، انگار اون به روحش خیره شده بود. وقتی دست هاش رو روی دماغه (صفحه ی انگشت گذاری ویولن ) گذاشت ، سرمای سیم ها توی انگشت هاش فرو رفت انگار استخون هاش یخ زده بود ، سرمای آلیاژی زیر چانه ( قسمت پلاستیکی آلیاژی روی ویولن که زیر چانه قرار می‌گیرد ) توی پوستش فرو رفت ، ضربان قلبش باعث میشد ویولن تکون بخوره ، ضربان قلبش مثل پیتزیکاتو ( یکی از نوت های که به صورت ۱ و ۲ اجرا می‌شود، ۱ نواخته و ۲ با سکوت ضرب زده می‌شود مثل ضربان قلب) با آرشه های بود که دو ماه عه بهش کلیفون ( کلیفون ماده ای است که از صمغ درخت ساخته می‌شود و به روی آرشه ویولن زده می‌شود تا صدای رسای داشته باشد ) نزده باشی.

وقتی نت های دست باز ( نت دست باز به نت های گفته می‌شود که بدون آکورد باشند ) ساده رو اجرا میکرد میتونست لرزش آرشه رو ببینه ، هرکاری می‌کرد که اشک هاش روی ویولن سرد نریزه ، وقتی به سکوت قطعه می‌رسید، میتونست به چشم های آبی روشن اون که به روحش خیره شده بود رو حس کنه ، بعد هر سکوت لبش رو گاز می‌گرفت و نت بعدی رو اجرا می‌کرد، دولاچنگ ( نوعی نت که به صورت دوبار آرشه کشی در" ۱ "و دوبار آرشه کشی در "و " اجرا میشود ، درست مثل چنگ )ها مثل تیر های بودن که میتونست چشم هاش رو کور کنه ، وقتی اجرا با نت" ر" ( ر یا D سومین سیم در ویولن است ) تموم شد روی بالاخره تونست بغض زمخت توی گلوش رو رها کنه و گریه کنه و نگاه های لال و متعجب داور ها رو نادیده بگیره که پچ پچ می‌کردن

ولی این ها مهم نبود ، اون موفق شده بود ، بالاخره تونسته بود فرا تر از ویوالدی اجرا کنه فرا تر از نت های ساده ویوالدی ، تونسته بود احساسات ویوالدی رو توی سیم ها که مثل رگ های ویولن بودن پیاده کنه و مهم تر ، اون رو....اون آدم رو که حالا فقط داشت از روی ردیف وی آی پی بهش لبخند میزد راضی نگه داره و به قولش عمل کنه ، presto ی تراژدی خودش رو براش اجرا کنه . با لبخند اون ، میتونست خودش رو بین نت های ویوالدی تصور کنه .

چهار فصل ویوالدی به ایتالیایی: Le quattro stagioni ، یه مجموعه متشکل از ۴کنسرتو که که مشهور ترین اثر انتونیو ویوالدی عه که توی سال ۱۷۱۸−۱۷۲۰ ساخته و توی سال ۱۷۲۵ عرضه شد که پسندیده ترین قطعه از دوری باروک موسیقی اروپایی هست . سبک و ساخت موسیقی هر کنسرتو با اون یکی متفاوت عه ، یعنی هر کنسرتو سعی کرده یه فصل رو با موسیقی بیان کنه ، مثلا زمستان پر از ه نت های پیتزیکاتو با صدای زیر و نازک هستن که یا آور باریدن باران سرد تو زمستون و باریدن برف سنگین عه . این کنسرتو ها اولین بار توی سال ۱۷۲۵ با مجموعه ۱۲ کنسرتو ی عرضه شد ، که قطعه ی معروف persto که احتمالا اکثر ما شنیدیم توش بود و فقط ۴ کنسرتو اول به عنوان فصل ها ظاهر شدن .