نویسندگی: 10 نکته برای نوشتن یک شخصیت

شخصیت های داستانی، عنصری جداناپذیر از داستان ها هستن. در این پست با چگونگی نوشتن یک شخصیت خوب آشنا می‌شیم.

ارائه ویژگی ها و شخصیت های داستانی برای اولین بار می تواند تقریباً غیرممکن به نظر برسد.  با این حال، با خلاقیت و فداکاری کافی، می‌توانید شخصیت‌های پویا را بنویسید که خوانندگانتان سال‌ها به یاد بیاورند. چرا شخصیت های خوب را توسعه دهیم؟ برای اینکه نوشتن خلاقانه تا حد امکان تأثیر عمیقی داشته باشد، باید به خواننده شخصیت های قوی بدهید که بتوانند در سطح شخصی با آنها ارتباط برقرار کنند. می توانید قهرمانان، شرورها و اشخاص وابسته بسازید که خوانندگان شما را طوری تحت تأثیر قرار دهند که گویی افرادی واقعی هستند که می شناسند. چه رمان نویس، نویسنده داستان کوتاه یا فیلمنامه نویس باشید، باید شخصیت های به یاد ماندنی با نقاط قوت و آسیب پذیری خلق کنید تا از یک طرح جذاب و سبک نثر شیوا نهایت استفاده را ببرید. خلق شخصیت یکی از مهمترین جنبه های نوشتن هر نوع داستانی است :

یک پیشینه بنویسید . ساختن یک پیشینه می تواند به شما کمک کند تا نمایه شخصیت جالبی پیدا کنید.  دیوید بالداچی، می‌گوید: «وقتی با شخصیت‌ها سر و کار دارم، و سعی می‌کنم موقعیت و انگیزه‌های یک نفر را توضیح دهم، باید به گذشته او نگاه کنید، زیرا گذشته همیشه انگیزه‌ها را به همراه دارد. » به عنوان مثال، بپرسید شخصیت شما چه تجربیاتی در دوران دبستان یا دبیرستان داشته است که شخصیت امروزی را شکل داده است.  پیشینه شخصیت شما می تواند تا حد زیادی به طرح شما کمک کند. ( منظور از پیشینه، کلمه backstory هست. )

یک قوس شخصیتی ایجاد کنید.  یک شخصیت باید در طول یک داستان تکامل یابد. والتر موزلی، نویسنده داستان های جنایی، اصرار دارد: «شخصیت باید تغییر کند. شخصیت نباید بهتر شود.  لازم نیست شخصیت خوب شود.  ممکن است برعکس باشد.  او می تواند خوب شروع کند و بد شود.  او می‌تواند با امیدواری شروع کند و در نهایت بدبین شود.  اما او باید تحت تأثیر این دنیایی باشد که ما در مورد آن می خوانیم.»  خط داستانی خود را بر اساس اهداف شخصیت خود برنامه ریزی کنید و اینکه چگونه دستیابی یا عدم دستیابی به آنها باعث تغییر آنها می شود.  این نوع الگو می‌تواند به تثبیت روایت شما کمک کند.

تحقیق کنید. اگر قصد دارید داستان خود را در یک مکان یا دوره خاص تنظیم کنید، به اندازه کافی تحقیق کنید تا شخصیت هایتان واقعی و باورپذیر به نظر برسند.  «مثلاً در دوران تودور مرد بودن به چه معناست؟»  مارگارت اتوود، نویسنده کتاب « داستان ندیمه » می‌گوید «زن بودن به چه معناست؟  این چیزها وقتی در سطوح مختلف اجتماعی هستند به چه معناست؟»

با شخصیت های خود همدلی کنید. مهم نیست که چه نوع شخصیتی را ایجاد می کنید، سعی کنید دلیلی بیابید که شما و خواننده تان می توانید با تضاد درونی آنها ارتباط برقرار کنید.  جودی بلوم، نویسنده تحسین‌شده کودکان می‌گوید: «شما هر روز برای ماه‌ها و در برخی موارد سال‌ها در یک زمان با این افراد زندگی می‌کنید. بهتر است به آنها احساسی داشته باشید.  بنابراین، برای من، بله، من همدلی زیادی با آنها دارم.»  وقتی مردم می توانند با شخصیت ها همدلی کنند، به احتمال زیاد آنها را قانع کننده می بینند.

با رویکردهای مختلف آزمایش کنید.  اگر معمولاً کاراکترها را از یک دیدگاه خاص می نویسید، همه چیز را تغییر دهید تا خودتان را به چالش بکشید.  مالکوم گلدول، روزنامه‌نگار، پیشنهاد می‌کند: «در مورد کسی کاملاً از چشم دوستان و خانواده‌اش بنویسید. راه‌های زیادی برای توصیف شخصیت‌های قانع‌کننده وجود دارد - خودتان را آزاد کنید تا جایگزین‌های جدید را امتحان کنید. »

به شخصیت های خود عیب و نقص بدهید.  برای ساختن شخصیت‌های باورپذیر، باید به آن‌ها ایراداتی وارد کنید.  دیوید می‌گوید: «یک شخصیت، به‌طور پیش‌فرض، شخصیت‌ها را بهتر می‌کند، زیرا همه می‌دانند که همه ما نقص‌ها و اشتباهاتی داریم.  اما دو عنصر طرح و فرصت‌های طرح را به شما می‌دهد زیرا کسی اشتباه می‌کند. چرا؟  زیرا آنها عیب و نقصی دارند.» ( همچنین، ساختن یک شخصیت بی عیب و نقص، باعث میشه خواننده ها خسته بشن و داستان شما منطقی به نظر نیاد. همه ما نقص هایی داریم، پس شخصیت های داستان ما هم باید نقص هایی داشته باشن، مثل آدم های واقعی. )

از افراد الهام بگیرید. به رفتارهای واقعی، ویژگی های شخصیتی، زبان بدن و ظاهر فیزیکی افراد واقعی توجه کنید.  نیل گیمن نویسنده « خدایان آمریکایی » می گوید:« با مردم صحبت کنید. اگر می خواهید شخصیتی را بنویسید، با افرادی از فرهنگ های مختلف صحبت کنید. تحقیق کنید، بدانید که چیزهایی وجود دارد که باید بدانید.»  همه اینها می تواند به شکل گیری شخصیت شما کمک کند.

اجازه دهید شخصیت هایتان شما را غافلگیر کنند.  توسعه شخصیت می‌تواند از مسیرهای مختلف پیش برود.  جودی پیشنهاد می کند: «زمان زیادی را با شخصیت های خود بگذرانید و آنها را بشناسید.  و روشی که شما با آنها آشنا می شوید می تواند با روشی که من آنها را می شناسم متفاوت باشد.  اما راه من این است: تا زمانی که در مورد آنها ننویسم، زنده نمی شوند، تا زمانی که آنها را روی کاغذ بیاورم.  همانطور که شما می نویسید، انگیزه یا دیدگاه شخصیت شما ممکن است با آنچه در ابتدا برنامه ریزی کرده بودید تغییر کند. »

بگذارید شخصیت ها روی یکدیگر تأثیر بگذارند. از خود بپرسید که چگونه شخصیت یک کاراکتر فرعی ممکن است انگیزه کاراکتر اصلی را خنثی کند.  والتر می‌گوید: «همانطور که گفتم، یکی از بهترین راه‌ها برای رشد یک شخصیت، قرار دادن آن شخصیت در رابطه با شخص دیگری است.  بنابراین همانطور که آنها صحبت می کنند، همانطور که با هم دعوا می کنند، همانطور که با هم کار می کنند، ما بیشتر متوجه می شویم که آنها چه کسانی هستند و چه هستند. دوستان نزدیک، دشمنان و آشنایان، همگی ممکن است تأثیرات متفاوتی بر رفتار شخصیت ها داشته باشند. »

یک رویکرد اساسی داشته باشید.  در طول داستان، آماده باشید تا شخصیت‌هایتان به اندازه افرادی که در زندگی واقعی می‌شناسید، شما را غافلگیر کنند.  نیل می‌گوید: «اگر در حال نوشتن شخصیت‌های خوب، شخصیت‌های باورپذیر، شخصیت‌های باشکوه و بزرگ‌تر از زندگی هستید، آن‌ها نوعی زندگی به خود می‌گیرند.  با اجازه دادن به کاراکتر های شما که زندگی و شخصیت خاص خود را داشته باشند، از شخصیت های ثابت دوری کنید.  اجازه دهید داستان های آنها شما را به جایی که منجر می شود ببرد. »

در نهایت در این مقاله خوندیم که شخصیت های داستانی باید چه ویژگی هایی داشته باشن. ساختن یک شخصیت، یکی از مهمترین عناصر داستانه. شخصیت های داستان مثل بازیگران فیلم هستن؛ وقتی بازیگری نباشه فیلمی نیست و وقتی شخصیتی نباشه داستانی نیست. در واقع این شخصیت های شما هستن که جهان داستانی شما رو زنده می‌کنن و پیش می‌برن. به شخصیت تون هدف، نقطه ضعف و نقطه قوت بدید. البته نه فقط اینکه شما ساختن شخصیت داستان رو به شخصیت اصلی محدود کنید، یک داستان می‌تونه برای گسترش پیدا کردن شخصیت های فرعی داشته باشه که به نوعی با شخصیت اصلی در ارتباط هستن یا تأثیری بر روی اون می‌ذارن. یکی از نقطه ضعف های داستان هایی که در فضای مجازی ( و همین تستچی ) منتشر می‌شن، اینه که میان شخصیت ها رو اول از همه معرفی می‌کنن! شما باید خواننده رو با داستان همراه کنید و با وارد کردن یک شخصیت جدید به داستان اونها رو غافلگیر کنید، نه اینکه همون اول همه چیز رو به خواننده بگید! اینطوری داستان شور و هیجانی نداره! نیازی هم نیست همه شخصیت ها رو همون اول وارد داستان کنید، چون باعث سردرگمی خواننده ها می‌شه. مثلاً یک شخصیت می‌تونه با ورودش به داستان، خط داستانی رو تغییر بده. به هر حال، باید متناسب با داستان و فضای داستان تون شخصیت های مناسب خلق کنید. ( راستی ، اگر سوالی داشتید می‌تونید کامنت بزارید. )