تاریخچه کمربند ایمنی

کمربندِ ایمنی یک وسیلهٔ ایمنیِ کنش‌گیر در وسایل نقلیه است. این وسیله به‌منظور حفظ ایمنی سرنشین خودرو در برابر جنبش‌های آسیب‌آور که ممکن است در اثر تصادف یا توقف ناگهانی به وجود آید، طراحی شده‌است.

کمربند ایمنی به‌صورت تسمه‌ای متحرک به‌عنوان بخشی از سیستم ایمنی خودرو، نیم‌تنه بالای هر یک از سرنشینان را تحت مهار خود قرار می‌دهد، تا در صورت تصادف یا توقف ناگهانی خودرو، سرنشینان از صندلی جدا نشده و از برخورد آنان به شیشه جلو یا دیگر اجزای درونی خودرو یا پرتاب شدن آن‌ها به خارج جلوگیری شود.

اما این طرح نیز پس از آزمایش‌های اولیه به‌دلیل بالابودن خطر مصدومیت اعضای داخلی بدن، کنار گذاشته شد. سرانجام در سال ۱۹۵۸ با به‌کارگیری سه نقطه اتکا توسط یک مهندس سوئدی صنایع هواپیماسازی به‌نام نیلس بوهلین تحول بزرگی در طراحی و تولید کمربند ایمنی به وجود آمد.

کمربند ایمنی در ابتدا به‌صورت دونقطه‌ای (مانند کمربند ایمنی در هواپیماهای مسافربری) در دهه چهل میلادی طراحی و توسط برخی شرکت‌های آمریکایی در خودروهای تولیدی کارگذاری شد. پس از آن در دهه پنجاه میلادی، کمربندهای دو نقطه‌ای طراحی شدند که برخلاف کمربندهای معمول آن زمان نه از روی لگن که به صورت اریب از روی سینه سرنشین خودرو رد می‌شد.

اما این طرح نیز پس از آزمایش‌های اولیه به‌دلیل بالابودن خطر مصدومیت اعضای داخلی بدن، کنار گذاشته شد. سرانجام در سال ۱۹۵۸ با به‌کارگیری سه نقطه اتکا توسط یک مهندس سوئدی صنایع هواپیماسازی به‌نام نیلس بوهلین تحول بزرگی در طراحی و تولید کمربند ایمنی به وجود آمد.

کمربند ایمنی سه‌نقطه‌ای طوری طراحی شده‌بود که با استفاده از یک دست بسته می‌شد. ویژگی این کمربند این است که به شکل V از روی لگن و قفسه سینه سرنشین رد می‌شود و در قفلی که در کنار صندلی تعبیه شده، قرار می‌گیرد.