زمزمه‌ی روح برای آشناترین...!

همیشه نیازی نیست اتفاقی بیفته تا احساسشو درک کنی... همیشه نیازی نیست تجربه کنی تا بفهمی...

بعضی وقتا با شنیدن کلمات، بوییدن لحظات، لمس کردن خاطرات، چشیدن احساسات و در آغوش کشیدن صدای روحت، میتونی چیزایی رو تجربه کنی که حتی قبلا مثل و مانندشو ندیدی و نشنیدی...!

نیازی نیست ناشنوا باشی تا صداهارو نشنوی.. نیازی نیست نابینا باشی تا دوروبرت رو نبینی... نیازی نیست بمیری تا مرگ رو درک کنی...

گاهی اوقات لبخند روی لبت هست ولی از درون اشک میریزی... میگی "خوبم!" ولی روحت فریاد میزنه "حالم خوب نیست!"...

بعضی وقتا نمیدونی کجای کارت اشتباهه ولی میدونی اشتباه کردی... و بعضی وقتا کلمات تابِ بیان احساساتتو ندارن...

ولی همیشه یه نفر هست که حتی اگه لب به حرف زدن باز نکنی و روی چهره‌ت نقاب دروغین بکشی، باطنت رو به زلالی آب چشمه میبینه...