بزرگترین بیابان های جهان

صحرای قطب جنوب - ۵.۵ میلیون مایل مربع قطب جنوب با مساحت ۵.۵ میلیون مایل مربع (۱۴.۲ میلیون کیلومترمربع)، به‌عنوان بزرگ‌ترین بیابان جهان شناخته می‌شود. برخلاف سایر بیابان‌های دنیا، مناطق خشک و کویری قطب جنوب، کل قاره را دربرمی‌گیرد. جالب اینکه ۹۸ درصد این بیابان‌ها توسط یک صفحه یخ پوشیده شده است. در این کویر قطبی هر سال به‌طور متوسط تنها ۱۰ میلی متر باران می‌بارد. حتی برخی از کارشناسان معتقد هستند که بخش‌هایی از قطب جنوب که دور از ساحل واقع شده‌اند در ۱۴ میلیون سال گذشته اصلاً بارندگی نداشته‌اند.

صحرای قطب شمال - ۵.۴ میلیون مایل مربع منطقه بدون درخت توندرا (Tundra)، دیگر بیابان قطبی جهان است که چندین کشور شمالی از جمله کانادا، گرینلند و روسیه را دربرمی‌گیرد. قطب شمال با وسعت ۵.۴ میلیون مایل مربع (۱۳.۹ میلیون کیلومتر مربع)، رتبه بعدی بزرگ‌ترین بیابان‌های جهان را پس از قطب جنوب به خود اختصاص می‌دهد و به‌دلیل کمبود بارندگی، منطقه کویری محسوب می‌شود. در توندرا هوا آن‌قدر سرد است که نمی‌تواند رطوبت را در خود نگه دارد، اما بیشتر از قطب جنوب در آن باران می‌بارد و تقریباً ۶ تا ۱۰ اینچ بارندگی را در سال دریافت می‌کند.

صحرای آفریقا - ۳.۵ میلیون مایل مربع صحرای آفریقا، بزرگ‌ترین بیابان نیمه‌گرمسیری جهان به‌وسعت ۳.۵ میلیون مایل مربع (۹ میلیون کیلومترمربع) است. این صحرا ۱۱ کشور و تقریباً یک‌سوم قاره آفریقا را دربرمی‌گیرد. صحرای آفریقا بیشتر به‌دلیل آب و هوای داغ و تپه‌های ماسه‌ای کوهستانی که ارتفاع آن‌ها به ۱۸۳ متر می‌رسد در جهان معروف است. این مکان، زیستگاه حیوانات بی‌شماری از جمله شتر، مارمولک و عقرب است. اگرچه صحرای آفریقا دو رودخانه و ۲۰ دریاچه فصلی دارد، اما منابع آب آن کمیاب است. این منطقه روزهای بسیار گرم و شب‌های نسبتاً سردی دارد و بیشتر آن از مناطق تپه‌ای و شنی تشکیل شده است.

صحرای عربستان - ۱.۰ میلیون مایل مربع عربستان، دومین صحرای نیمه‌گرمسیری جهان با مساحت تقریباً ۱.۰ میلیون مایل مربع (۲.۶ میلیون کیلومترمربع) را به خود اختصاص می‌دهد. این منطقه خشک و شنی، به‌طرز شگفت‌انگیزی سرشار از منابع طبیعی مانند نفت و گوگرد است. دمای هوا در صحرای عربستان در فصل تابستان می‌تواند تا ۵۰ درجه سانتیگراد در طول روز افزایش یابد، اما هنگام شب به‌شدت از گرمای هوا کاسته می‌شود. حشراتی مانند ملخ‌ها (Locust) و سوسک‌های سرگین (dung beetles)، بومی این منطقه تاریک هستند.

صحرای گوبی - ۰.۵ میلیون مایل مربع صحرای گبی، پنجمین بیابان بزرگ جهان است که بخش‌هایی از مغولستان و چین را در بر می‌گیرد و ۰.۵ میلیون مایل مربع (۱.۳ میلیون کیلومترمربع) وسعت دارد. این صحرا بیشتر از صخره‌ها و زمین‌های سخت تشکیل شده که آن را به یک مسیر تجاری ارزشمند تبدیل کرده است. مانند تمام بیابان‌های نیمه‌خشک سنتی، گوبی در فصل تابستان، دمای بسیار بالایی دارد و در زمستان، هوای سرد را تجربه می‌کند. همچنین صحرای گوبی به‌عنوان یک بیابان سایه‌باران (rain shadow desert) در نظر گرفته می‌شود، زیرا رشته کوه‌های هیمالیا، مانع شکل‌گیری آب و هوای بارانی می‌شوند.

صحرای پاتاگونیان - ۰.۲۶ میلیون مایل مربع بیابان پاتاگونیا که در آرژانتین واقع شده است با مساحت حدود ۰.۲۶ میلیون مایل مربع (۰.۶۷ میلیون کیلومتر مربع)، ششمین بیابان بزرگ جهان محسوب می‌شود. در غرب این بیایان، طولانی‌ترین رشته کوه جهان به نام آند و در شرق آن، اقیانوس اطلس قرار دارد. پاتاگونیان به عنوان یک بیابان نیمه خشک، ویژگی‌های مشابهی با کویر گوبی دارد. در فصل زمستان، زمین‌های این منطقه را یخبندان می‌پوشاند، اما به دلیل خشکی منطقه، برف در آن پدیده‌ای غیرعادی است.

صحرای بزرگ ویکتوریا- ۰.۲۵ میلیون مایل مربع گریت ویکتوریا (Great Victoria)، با مساحت ۰.۲۵ میلیون مایل مربع (۰.۶۵ میلیون کیلومتر مربع)، یک بیابان نیمه‌گرمسیری در استرالیا و هفتمین بیابان بزرگ جهان است. این منطقه خشن از ماسه، سنگ، زمین‌های سخت و علفزار تشکیل شده است و در طول فصل تابستان، دمای هوا در آن تا ۴۰ درجه سانتی‌گراد افزایش می‌یابد. گریت ویکتوریا مانند بیشتر بیابان‌های نیمه‌گرمسیری، در طول فصل زمستان خنک‌تر می‌شود، اما همچنان هوای آن نسبتاً گرم است. این صحرای بزرگ هر سال به‌طور متوسط هشت تا ۱۰ اینچ باران دریافت می‌کند.

صحرای کالاهاری - ۰.۲۲ میلیون مایل مربع کالاهاری یک بیابان نیمه‌گرمسیری در جنوب قاره آفریقا است که بخش‌هایی از نامیبیا، بوتسوانا و آفریقای جنوبی را دربرمی‌گیرد. هشتمین بیابان بزرگ جهان ۰.۲۲ میلیون مایل مربع (۰.۵۶ میلیون کیلومتر مربع) وسعت دارد. صحرای کالاهاری به‌عنوان یک منطقه نیمه بیابانی طبقه‌بندی می‌شود، زیرا سالانه چهار تا هشت اینچ بارندگی دریافت می‌کند، اما در طول سال‌های مرطوب، این میزان به بیست اینچ می‌رسد که ۱۰ اینچ بیشتر از مقداری است که برای یک منطقه بیابانی در نظر گرفته می‌شود. این منطقه منزلگاه حیوانات وحشی مانند میرکات، کفتارو کودو است.