قرار ما زیره درخت نارنج {1}

🍃 به نام خدایی که نامش آرامش دهنده قلب هاست 🍃 _________________ چیماه : مثل هر روز داشتم گیاها رو جمع میکردم یجورایی برای خودم باغچه درست کرده بودم. دم دمای بهار بود و سرسبزی همه جا رو گرفته بود ولی سوز و سرمای زمستون هنوزم پابرجا بود. جمع کردن گیاها که تموم شد راهی خونه شدم البته از خونه های معمولی یکم کوچیکتر بود شایدم بخاطر این بود که من و دا توی روستا پیش بقیه نبودیم. وارد خونه که شدم بوی آش دماغم و نوازش کرد « چه کرده بود نازبانو خانم » ... داااا من اومدم دستت درد نکنه چه بویی راه انداختی ..... دا : خِرِت بام اومای؟(دورت بگردم اومدی؟) .... چیماه : اره چند دقیقه ای هست اومدم گیاها رو برات گذاشتم تو اتاقت سفارش زیاد داری؟! ..... دا : نه عزیزم زیاد نیست تو برو اب بزن به دست و صورتت غدا برات بکشم بعد غدا میریم داروها رو درست کنیم

چیماه : اخرین سفارش و هم که به پیرزن سالخورده روستایی دادم خیالم راحت شد. تو راه برگشت ستاره رو دیدم و شروع کردیم به حرف زدن ..... ستاره : چیماه داداشم میگه سال بعد باید من کنکور بدم تو نمیخوای بدی؟ ..... چیماه : فکر نکنم، باید به دام کمک کنم دست تنها نمیتونه داروها رو اماده کنه .... ستاره : اره خب گناه داره اصلا کنکور هم بدیم اخرش میشیم مثل همون بچه تهرانی که از اونور دنیا دارن میفرستنش اینجا .... چیماه : کدوم بچه تهرانی ستاره؟ .... ستاره : درست نمیدونم اما آقام دیروز داشت میگفت یه دکتر تهرانی رو میخوان بفرستن اینجا .... چیماه : به سلامتی، به ما که ربطی نداره پس توهم راجع بهش دیگه حرف نزن منم باید برم دیگه کارام مونده خداحافظ ~~ بعد از خداحافظی با ستاره رفتم توی باغچه تا هم از فکر حرفای ستاره بیام بیرون هم به گیاهام سر بزنم « منم دوست داشتم کنکور بودم ولی » بیخیال چیماه دا بیشتر به تو احتیاج داره

یزدان : کت و شلوار ذغالیمو پوشیدم و سوار لکسوسم شدم از دیروز که طرحی که انتخاب کرده بودم و انداخته بودن تو یه روستای دور افتاده حال و حوصله نداشتم، اخه من و چه به این جاها اصلا فکرشم نمیکردم چنین جایی بیوفتم ___ به کافه سپهر که رسیدم ماشین و نگه داشتم و با حالی زار وارد شدم .... سپهر : آخ که دلم کباب شد جونه تو یزدان وقتی شنیدم قراره بری ...... یزدان : فقط ساکت شو، تو میدونی این جایی که قراره منو بفرستن کجاس؟ ..... سپهر: نه جونه داداش منم تا حالا اسمش و نشنیدم ولی سارا ( خواهر سپهر ) میگفت معدن گیاهای داروییه ...... یزدان : خودم انتخاب کردم پای انتخابمم باید وایسم ولی اصلا دلم نمیخواست با این دک و پز تو چنین روستای دور افتاده ای بیوفتم ..... سپهر : اووو توام انقدر غر زدی حالمونو گرفتی فوقش دو سال میری تموم میشه میشینی تخصص میگیری دیگه به بعدش فکر کن برادر من. حالام وایسا یه اسپرسو دپش بدم بهت سرحال شی ...... یزدان : نمیدونم چی منتظرمه ولی دووم میارم که همونی که میخوام بشه

یزدان : روزای بهار برای من یکی عین برق و باد میگذشت حتی تصور اینکه یروز تو اون روستا زندگی کنمم نمیکردم ولی حالا چمدون بسته بودم که برم و کارم و شروع کنم. با مامان بابا و بقیه دوستام فقط یه خداحافظی سر سری کرده بودم البته از همون موقعی که مستقل شدم ارتباطم باهاشون کمتر شده بود اما بازم دلتنگشون میشدم ..... از تهران که خارج شدم و کم کم وارد غرب کشور شدم احساس کردم دما داره سردتر میشه اما بیدی نبودم کا با این بادا بلرزم _ کوه هاش، طبیعتش، درخت هاش، همه چیش برای منی که تا حالا به لرستان سفر نکرده بودم عجیب بود طبیعت بکری داشت ادم احساس زنده بودن بهش دس میداد ~~~ حدود چند ساعتی بود که رانندگی میکردم و هوا تقریبا تاریک شده بود با مقصد فاصله ای نداشتم که یهو ماشینم خاموش شد ____ اَهههههه اَههههه اَههههه گندت بزنن چطور یادم رفت موتورت و عوض کنم واااایییی یزداااننن الان میخوای چیکار کنی تو این منجلاب هوففف چون راه حلی نداشتم و راهم بلد نبودم وسط همون جنگل با یه چراغ قوه نشستم بلکه یکی بیاد و از این باتلاق نجاتم بده

چیماه : دا ببین همینقدر بسه؟ ..... دا : اره کافیه ..... چیماه : با صدای خوردن سنگ توی شیشه از جام بلند شدم و لباسام و پوشیدم. این همیشه عادت ستاره بود که بعضی شبا که میخواست باهم بریم دور بزنیم سنگ میزد توی شیشه ~ خداحافظی با دام کردم و رفتم بیرون ...... ستاره : وای چیماه چقدر دیر میکنی بزور از اقام اجازه گرفتم بدو دیگه دختر ..... چیماه : اومدم بابا اومدم حالا انقدر اصرار داری کجا میخوای ببریم ؟ ...... ستاره : ما بورِمِت سرِت بَکِم وِه زیر آو (میخوام ببرم سرت و بکنم زیره آب) ..... چیماه : نه بابا منم که حتما میزارم .... ستاره : چیماه من از راه شهر میرم میدونم که دلت نمیخواد از توی شهر بیای تو از جنگل بیا روبه چشمه اونجا یَکاگیر میکنیم (همدیگه رو میبینیم) ...... چیماه : باشه تو برو منم میرم میبینمت ~~~~ بعد از چند دقیقه راه رفتن فکرم رفت سمت حرفای ستاره من هیچوقت از اون شهر رد نمیشدم فقط از روی اجبار مدرسه رفتن و پخش کردن داروها به اونجا میرفتم. هوومم یعنی اگه اون اتفاق برای مامان بابا نمیوفتاد من الان ___ تو این فکرا بودم که احساس کردم یه نور عجیب از سمت جاده جنگلی میبینم نکنه ادم خطرناکی باشه اصلا چرا باید کسی اینجا توقف کنه، همینجوری با خودم فکر و خیال میکردم که پشت یکی از درختا قایم شدم و دیدم ......

پارت اول تموم شد امیدوارم به دلتون نشسته باشه🍃✨ توی هر پارت چون ممکنه بعضی اسم ها رو به لری بگم براتون یا ترجمه میکنم یا اون بالا توی بخش توضیحات میگم که چه معنی میده 😊💚 تا پارت بعد 💗🤗