قورباغه ها و وزغ ها هر ساله به محل تولید مثل (محل تولد) خود بازمی گردند. عموماً نرها زودتر از ماده ها به آبگیرها می رسند و محدوده جفت گیری خود را مشخص کرده و گودال عمیقی را حفر می کنند. هنگامی که ماده ها به محل می رسند، نرها به وسیله شعرخوانی و آوازهای مخصوص آن ها را به درون آبگیر دعوت می کنند. در صورتی که ماده ها به آواز نرها جواب بدهند، نرها به وسیله پاهای جلویی آن ها را می گیرند. وقتی ماده ها تخم ریزی می کنند، نرها به وسیله اسپرم های درجه یک تخمک ها را بارور می کنند.تقریباً در تمام قورباغه ها، عمل بارور کردن تخم به جای داخل بدن، در خارج از بدن قورباغه ماده رخ می دهد. قورباغهٔ ماده تخم های خود را آزاد می کند و قورباغه نر اسپرم خود را در همان لحظه آزاد می کند. برای این که مطمئن شوند که اسپرم ها به تخم ها می رسد، قورباغه نر و ماده در حالتی شبیه به تولیدمثل قرار می گیرند که آن را آغوش گیری (amplexus) می نامند که این نام لاتین واژهٔ embrace به معنای در آغوش گرفت است. قورباغه نر بر پشت قورباغه ماده سوار می شود و پاهای خود را دور ماده قلاب می کند. قورباغه ها می توانند ساعت ها یا حتی چند روز در حالت آمپلکسوس بمانند تا ماده تخم های خود را چه کم به تعداد یکی یا زیاد به تعداد صدها تخم، آزاد کند
نظرات بازدیدکنندگان (0)