انهدام ماه؛ سرنوشت انسان ها!

انسان ها از موقعی که روی کره زمین چشم باز کردن، این ماهو بالا سرشون دیدن. هرجای کره زمین که بری، میتونی ببینیش. همه جا باهاته. بعضی وقتا خیلی زیباست، اما این ماه برای تزئینات اونجا نیست. در سال ۱۹۵۸ در بهبهه جنگ سرد، شوروی در فضا از امریکا جلو افتاد. ایالات متحده هم که به چه کنم چه نکنم افتاده بود گیرش افتاد رو این ماه بیچاره. امریکا قرار بود بر مبنای پروژه‌ی A119 چند بمب هسته‌ای رو ماه آزمایش کنن. حالا علت کارشون چی بود؟ هیچی، بالا خونه‌شون رو داده بودن اجاره، اینکه بگن ماهم بلدیم. البته خداروشکر سریع عقلشون برگشت سر جاش و این پروژه رو لغو کردن و به جای بمب، آدم فرستادن اونجا.

حالا فکر کنین ما می‌خوایم ریخت ماهو از جلو چشامون برداریم و برای اینکار از تمام بمب های اتمی در دسترسمون استفاده می‌کنیم. ولی زهی خیال باطل، حتی اگه این کارو بکنیم ماه آخ هم نمیگه. این از ماه که خم به ابروش نمیاره. اما فکر کنیم یه سلاحی داریم که می‌تونه ماهو بفرسته هوا و متلاشی‌اش کنه یه نیاز به ۴۸۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰ بمب اتم داریم (۴ میلیارد برابر تعداد بمب های در دسترس ما) داریم. خب زدیم ماهو منفجر کردیم. اما کره زمین و انسان ها چی می‌شن این وسط؟

خب از قدیم گفتن چاه‌کن ته چاهه. اولین نفری که دود این اتفاق میره تو چشش خود ماییم. جاذبه زمین اجازه فرار به تکه های باقی‌مونده از ماه رو بهشون نمیده و این تکه ها به صورت یه حلقه مثل حلقه‌ی زحل به دور زمین میپیچن. درسته، زمین بیدی نیس که با این باد ها بلرزه، ولی انسان ها خیلی باید بلرزن.

اینجاش که مشکلی نداریم فقط بعضی وقتا اون سنگا تک و توکش و وارد جو زمین میشه و ممکنه بخوره به ماشینی که برای خریدش ۱۰ سال کار کردین. البته این شوخی بود😁. بیشتر اون سنگ توی جو میسوزه و باقی‌مونده‌اش هم با سرعت بسیار پایینی به سمت زمین میاد. شهاب سنگ ها ۱۰۰ کیلومتر در ثانیه سرعت دارن ولی تکه های ماه فقط ۸ کیلومتر در ثانیه سرعتشون. نبود ماه یه حسنی داره، شب ها به علت نبود ماه تاریک تر و پرستاره تره و خیلی زیباست ولی حیف کسی نیست که بخواد اون آسمون پرستاره رو تماشا کنه. نسخه زندگی هممون، تاحالا دیگه پیچیده شده.

اول از همه بسیاری از جانداران دریا نزدیک به ساحل های دریایی کشته می‌شن. اونها طوری فرگشت کردن که زندگی‌شون با جذر و مد هماهنگ باشه ولی حالا که ۷۵ درصد جذر و مد که به عهده ماه بوده از بین رفته، دیگه جذر و مدی صورت نمیگیره. این نکته روی آب و هوای زمین تأثیر به سزایی میذاره و باعث طوفان های وحشتناک میشه. بدون ماه، بالانس کره زمین به هم می‌خوره. محور زمین الان حدود ۲۳ درجه مایله و همین حالت باعث میشه فصل ها به وجود بیاد. بدون ماه این زاویه تا ۴۵ درجه تغییر می‌کنه. حتی اگه ۱ درجه هم تغییر کنه فاجعه به بار میاد حالا شما فکر کن ۲۲ درجه بچرخه.

مثلا استوا دیگه استوا نیست، استوا میشه مثل قطب شمال، روسیه میاد پایین و میشه مثل صحرای عربستان و قطب جنوب هم یخ هاش همه آب میشه و تبدیل به جای معتدل و خوش آب و هوا میشه. در اصل همه چی برعکس میشه. شاید فکر کنید چیز مهمی نیست اما یه فاجعه‌اس اول از همه ۸۰ درصد آب شیرین (قطب ها) ما با آب شور اقیانوسا ترکیب میشه و از بین میرهدوم اینکه به علت ذوب اونهمه یخ هرجزیره‌ای میره زیر آب از جمله بریتانیا. سوم اینکه کلی از گونه های جانداران منقرض می‌شن. مثلا یه خرس قطبی به آب و هوای گرم عادت نداره و میمیره، یا حشرات و خزندگان به یخبندون عادت ندارن و از بین میرن.

به علت چرخش ناگهانی و به مقدار زیاد زمین کلی زلزله میاد و تمام ساخته های دست بشر فرو می‌ریزن و همچنین آتش فشان ها اونقدر فوران میکنن و اونقدر خاکستر رو میفرستن توی جو که نور خورشید خیلی سخت وارد زمین میشه و همین امر انقراض گیاهان و پشت بندش انقراض مارو به دنبال داره.