ده آهنگ انیمه چسبنده که ول‌کن مغز آدم نیستند

اولین آهنگ این لیست دقیقاً over the topترین آهنگ و سریع‌ترینشان است. آرتیست کار گروه Fear, and Loathing in Las Vegas است که یک گروه متال ژاپنی است. این که ژاپنی‌ها چه رویکرد عجیبی به متال دارند به کنار، این آهنگ دو سولوی بی‌نظیر دارد. یکی در همان اوایلش با گیتار الکتریک و دوم جایی در وسط وقتی پیانو شروع به نواختن می‌کند. فاز نوجوانی انیمه را دارد و در ضمن یک مقدار زیادی در راستای فضای بعضی وقت‌ها خشن داستان است. پایان ناگهانی آهنگ جوری سینه‌ی شنونده را رها می‌کند که انگار هیولایی از روی بدنتان کنده می‌شود. میل به دوباره شنیدن آهنگ بلافاصله است. سکوتی که بعدش ایجاد می‌شود را فقط با شوق دیدن قسمت بعدی انیمه می‌شود سرکوب کرد.

این آهنگ مربوط به آلبوم Ash Crow اثر Susumu Hirasawa است که به گفته‌ی خودش با الهام از مانگای برسرک ساخته شده. هرچند این آلبوم را در همکاری با اقتباس خاصی از برسرک نساخته است ولی آهنگ‌های آن در جای جای فیلم سه‌قسمتی Golden Egg Arc و انیمه‌ی جدید برسرک شنیده می‌شوند. این آهنگ به طور خاص که در انتهای The Fallen Hawk شنیده می‌شود آدم را یاد همان تم نبردهای قرون وسطایی معمول برسرک می‌اندازد. موسیقی الکترونیکی پر از ساندبایت در تناسب با انیمه‌ی بیش از حد کامپیوتری‌شده‌ی جدید است.

موسیقی‌ای که هر وقت به یک پساآخرالزمان فیلیپ کی دیکی فکر می‌کنم توی ذهنم می‌آید. موسیقی از گروه راک ژاپنی Ling Tosite Sigure است که برای انیمه ساخته نشده. ولی به ترتیب خوبی با اوپنینگ کردیت انیمه هم‌خوانی دارد و جابه‌جا رنگ ارماین و بنفش/صورتی را یاد آدم می‌اندازد. انصافاً از آن اوپنینگ‌هاییست که آدم دلش نمی‌خواهد ردش کند و هر بار می‌نشیند و تا آخر گوشش می‌کند. اصل آهنگ را در انیمه با صدای زن می‌شنوید. آهنگ شبیه هزارتویی است که با رنگ‌های مختلف به عمق می‌رود و جایی در وسط لحظه‌ای رهایت می‌کند انگار به سطح نوعی ناخودآگاه می‌کشاندت و بعد دوبار با سرعتی سرسام‌آور تو را به جلو می‌برد. اگر بحث هماهنگی موسیقی و محتوای انیمه باشد، این یکی واقعاً هارمونی خوبی با داستان انیمه دارد.

موسیقی انیمه‌های دهه‌ی نود یا بی‌نظیرند، یا آشغالند. این یکی انصافاً آشغال است ولی توی ذهن آدم می‌چسبد و تا دوباره گوشش نکنی ولت نمی‌کند. به خصوص که الان تبدیل به یک میم یوتوب شده است. Deja Vu I have been in this meme before. شاید چیزهایی ازش دیده باشید. اگر نه همین عبارت را سرچ کنید. آهنگ البته همانطور که خواهید شنید کاملاً برای انیمه‌ای در مورد ماشین مسابقه‌ای مناسب بود. سازنده‌اش Dave Rogers بود که آهنگ را برای آلبومی در ۱۹۹۹ به اسم اروپا فلان یا بیسار یا یک همچین چیزی آماده کرده بود. بعداً انیمه‌ی Initial D آن را در قسمت سیزدهم اضافه کرد. خلاصه این آهنگ محض ترول کردن اینجاست. زیاد جدی‌اش نگیرید.

موسیقی‌ای که هر وقت به یک پساآخرالزمان فیلیپ کی دیکی فکر می‌کنم توی ذهنم می‌آید. موسیقی از گروه راک ژاپنی Ling Tosite Sigure است که برای انیمه ساخته نشده. ولی به ترتیب خوبی با اوپنینگ کردیت انیمه هم‌خوانی دارد و جابه‌جا رنگ ارماین و بنفش/صورتی را یاد آدم می‌اندازد. انصافاً از آن اوپنینگ‌هاییست که آدم دلش نمی‌خواهد ردش کند و هر بار می‌نشیند و تا آخر گوشش می‌کند. اصل آهنگ را در انیمه با صدای زن می‌شنوید. آهنگ شبیه هزارتویی است که با رنگ‌های مختلف به عمق می‌رود و جایی در وسط لحظه‌ای رهایت می‌کند انگار به سطح نوعی ناخودآگاه می‌کشاندت و بعد دوبار با سرعتی سرسام‌آور تو را به جلو می‌برد. اگر بحث هماهنگی موسیقی و محتوای انیمه باشد، این یکی واقعاً هارمونی خوبی با داستان انیمه دارد.

انیمه‌ی مید این ابیس یکی از بهترین کشف‌های این مدت بود و تا حد زیادی دل آدم می‌سوخت که چرا هرگز این انیمه به بازی تبدیل نشد. توی آهنگ‌های این انیمه هم این خاصیت بازی‌طوری را می‌شود حس کرد. به طور خاص این آهنگ آدم را یاد بعضی لحظه‌های مگا‌من می‌اندازد. در ضمن به زیبایی از پس ترانزیشن بار احساسی صحنه‌هایی که رویش قرار گرفته بر می‌آید. برای انیمه‌ای که پر از تصاویر و محیط‌های بکر و جادویی است و در ضمن ترسناک‌ترین اتفاقات ممکن هم در کنارش می‌افتد، آهنگ اینسرت هم‌پایه جادویی نیاز است که سکانس‌ها را به هم وصل کند و در ضمن اوج‌های احساسی‌اش، نشانی از آن وحشت و افسردگی و بیچارگی محض داشت باشد. این آهنگ را می‌شود روزی ۱۸ بار هم گوش داد. دم سازنده‌اش Kevin Penkin گرم.

داستان انیمه غافل‌گیرکننده است. به خصوص بعد از این که با پیچش داستانی اولیه روبه‌رو می‌شوید و بعد به این آهنگ شاد و شنگول برمی‌خورید تضاد عمیقش با محتوای داستان انیمه توی چشم می‌زند. یک جورهایی شبیه جای نفس کشیدن برای ادامه‌ی افسرده‌کننده‌ی داستان است. همچنان آن فاز افراطی و پررنگ را دارد ولی دیگر توی ذوق نمی‌زند. فکر کنم از وقتی Death Parade را دیده‌ام بیشتر از هر انیمه‌ی دیگری به صورت معمول آهنگش را در یوتوب سرچ کرده‌ام. شاید به خاطر حال و هوای جاز خفته در زیرش باشد با آن ترومپت‌های بی‌نظیر. یا شاید به خاطر ووکال خیلی خوبش است که گروه BRADIO اجرا می‌کند. خلاصه ممکن نیست این آهنگ را بشنوید و سراغ انیمه‌اش نروید؛ و قول می‌دهم ناامید نشوید.

انیمه‌ای در مورد موسیقی پر از موسیقی‌های بی‌نظیر است. به خصوص که دای‌ساتو، از سازندگان انیمه، خودش یکی از خوش‌ذوق‌ترین موزیسین‌های ژاپن است. در یکی از بهترین قسمت‌های ممکن سامورایی شامپلو، موسیقی‌ای قرار گرفته که نمی‌توانم بدون اسپویل کردن داستان در موردش صحبت کنم. برای همین تنها می‌توانم توصیه کنم این انیمه را تماشا کنید تا تصاویر مربوط به این موسیقی را ببینید. تصاویری استعاری شبیه سکانس‌های رویای گاسپر نوئه یا لینچ که با موسیقی سنتی ژاپنی در هارمونی قرار می‌گیرد. وسطش یک‌سری دیالوگ هم گفته می‌شود که اگر معنی‌اش را بدانید خیلی به موسیقی می‌نشیند.

انیمه‌ی نئون جنسیس اونگلیون به خاطر تصویر دقیقی که از حال و هوای جامعه‌ی ژاپن در دهه‌ی نود ارائه می‌دهد و به خاطر شیرجه‌ای که در ایده‌ی تنهایی آن هم به سبک ژاپنی‌اش می‌زند بارها مورد تقدیر و تحسین قرار گرفته. تقریباً هر کتاب دانشگاهی/تحقیقاتی که در مورد انیمه باز کنید می‌توانید این انیمه را در کنار گوست این د شل پیدا کنید. به نظرم یکی از بهترین انیمه‌هایی است که می‌شود از دهه‌ی نود تماشا کرد و داستانش جوری است که احتمالاً هرگز کهنه نشود. منتها چیزی که من را متقاعد کرد انیمه را تماشا کنم آهنگ اوپنینگش بود. این آهنگ چند نسخه‌ی متفاوت دارد ولی نسخه‌ی استودیویی آن کمی بلندتر از نسخه‌ی اوپنینگ خود انیمه است. احتمالاً اگر انیمه را دیده باشید می‌دانید که چقدر ضرب‌آهنگ کلی‌اش با داستان انیمه متفاوت است.

فکر می‌کنم از لحظه‌ای که این لیست را باز کردید، با فرض این که کل‌ش را دید نزده باشید، می‌دانستید که این آهنگ هم در نهایت در لیست خواهد بود. این آهنگ بیشتر از این که چسبنده باشد حماسی است. اینقدر حماسی است که در نهایت چسبنده است. راستش هر وقت این آهنگ را می‌شنوم دلم می‌خواهد بلند شوم بروم تایتان بکشم. اگر توی پروپگاندای دنیای اتک آن تایتان از این آهنگ استفاده کنند مطمئنم همه برای سربازی ثبت نام می‌کنند و مشکل کمبود سرباز کاملاً حل می‌شود. خیلی راحت می‌توانست در صدر جدول هم باشد. ولی آهنگ اول را که بشنوید متوجه می‌شوید چرا دوم شده.

ناظر لطفا جون من منتشرش کن و اینکه اینو از یجایی دراوردم و از اون نفرم اجازه گرفتم