سوپرایگو

همه ی آدم ها سوپرایگو دارند، اما نام های متفاوتی مانند: وجدان، وجدان گناه، اخلاقیات و … برای آن به کار می برند. مشخص ترین نشانه ی سوپرایگو، ندایی ست که در سر افراد وجود دارد و نمی گذارد که اشتباه کنند و کار غیرقانونی یا غیر اخلاقی انجام دهند. حتی در موقعیت هایی که هیچ کس از انجام آن کار آگاه نیست، موقعیت هایی که به انجام کاری وسوسه شده و کاری انجام می دهند که نباید انجام دهند و یا کلا کاری انجام نمی دهند، سوپرایگو فرد را از درون تنبیه می کند.

سوپر ایگو دو بخش دارد: بخش اخلاقی و بخش آرمانی. بخش اخلاقی همان بخش ملامت گر است و بخش آرمانی و ایده آل.

قسمت آرمانی بخشی از سوپرایگو است که شامل قوانین و معیارهای رفتار خوب است. این رفتارها شامل رفتارهایی می شود که مورد تایید والدین و دیگر افراد مرجع است. رعایت این قوانین منجر به احساس غرور، ارزش و موفقیت می شود. زیر پا گذاشتن این قوانین می تواند منجر به احساس گناه شود.

بخش اخلاقی از قوانینی تشکیل شده است که رفتارها برای آنها بد تلقی می شود. وقتی کارهایی را انجام می دهیم که وجدان ما آن را بد می داند، احساس گناه می کنیم.

یکی از مهم ترین نکاتی که در کندوکاو طرز کار سوپرایگو باید در نظر بگیریم، میزان مهربانی یا سخت گیری سوپرایگو شخص است. سوپرایگو انسان سالم به طور کلی، احساس خوبی راجع به خودش در او ایجاد می‌کند و فقط وقتی که مرتکب رفتار بدی شود، احساس گناه ایجاد می‌کند. سوپرایگو سالم شبیه والد مهربان اما قاطع است. والدی که قوانینی دارد اما در عین حال، تخلفات را می بخشد. چنین سوپرایگویی نیز، استدلال پذیر است و تخلفات را می بخشد.

یعنی اگر کودک رفتار بدی انجام دهد و تشخیص بدهد که رفتار بدی کرده است و درصدد جبران آن برآید، سوپرایگو سالم این فرصت را به او می‌دهد و او را می بخشد.