تصاویر تلسکوپ جیمز وب

سلام بچه ها همه ی عکس های که استفاده کردم از همین تسلکوپ گرفته شده و توضیحات زیر عکس ها می باشد .

دو سال پیش در 8 ژانویه 2022، تلسکوپی فضای جیمز با باز کردن آینه‌های خود برای اولین بار شروع به عکس‌هایی از کیهان به زمین کرد که قبلاً هرگز وب ندیده بودیم. چشم غیرمسلح ما هرگز نمی‌تواند چیزی را که این تلسکوپ می‌کند ببیند. جیمز وب ناسا با سفر در نور و فضا می‌تواند منشأ جهان را ببیند، چیزی که ذهن ما را به سختی می‌تواند آن را درک کند. این تلسکوپ قدرتمند که در فاصله ۱.۶ میلیون کیلومتری زمین قرار دارد، یک ماشین زمان عمل می‌کند. کهکشانهای دوردست، مرگ ستارگان و جو سیارات خارج از منظومه شمسی را به ما نشان می دهد و به مطالعات و در واقع همه بشریت تصاویر نفسگیر از فضای هدیه می دهد

ستون‌های آفرینش از دریچه دوربین تلسکوپ هابل (چپ) و تلسکوپ جیمز وب (راست) در این تصویر ستارگان از میان ابرهای متراکم گاز و غبار در حال شکل گیری هستند. این ستون‌های سه‌بعدی به شکل صخره‌های سنگی باشکوهی به نظر می‌آیند، اما بسیار نفوذپذیر از سنگ هستند. در واقع این ستون‌ها از گازها و غبارهای سرد میان‌ستاره‌ای تشکیل شده‌اند و در نوری با طول نزدیک به فروسرخ نیمه‌شفاف به نظر می‌رسند. این تصویر در حقیقت برشی از سحابی «عقاب» (M16) است که در فاصله 6500 سال نوری از زمین قرار دارد و به کمک می‌کند تا مدل‌های تشکیل ستارگان خود را بهتر بسازند. در ۲۸ اکتبر ۲۰۲۲، ناسا تصویر دومی از ستون های آفرینش را منتشر کرد که این بار توسط ابزار فروسرخ میانی وب (MIRI) گرفته شده بود.

تصویر تلسکوپ جیمز وب از لبه‌های ستون‌های آفرینش منظره‌ای به گفته‌ی ناسا «ترسناک» و در عین حال «سرد و وهم‌انگیز» با همان ابزاری است که به جزئیات آن در لبه‌های این ناحیه اختصاص داده شده است.

هزاران ستاره جدید در سحابی رتیل در تصویر منتشر شده توسط ناسا در سپتامبر ۲۰۲۲، می‌توان سحابی «رتیل» (Tarantula Nebula) را با تمام شکوهی که دید. این سحابی به عنوان یکی از بزرگترین و درخشان‌ترین مناطق ستاره‌ساز در کهکشان‌های نزدیک به راه شیری ما، مورد علاقه اخترشناسانی است که در حال حاضر تشکیل ستارگان

مشتری قمرهایش که قبلاً آنها را ندیده اید محققان ناسا همچنین به کمک تلسکوپ جیمز وب تصاویر از بزرگترین سیاره منظومه شمسی منتشر کردند. این عکس در ژوئیه ۲۰۲۲ گرفته شده و مناظر بی‌سابقه‌های نورهای شمالی و جنوبی و مه چرخان قطبی آن را ثبت کرده است.