غروب خونینp1

۱((به چشمای براقش نگاه میکردم و بی اختیار خندم عمیق تر میشد با یه دستش بستنی رو مقابل دهنش گرفته بود و با دست دیگش توله سگ و نوازش میکرد تنها کسی که بخاطر خنده هاش تلاش میکردم یوری بود تنها دلیل زندگی من خواهر کوچیک ترم به اسم یوری بود که بعد مرگ مامان و بابا باعث شد زندگیم قابل تحمل باشه اتفاقا امروز تولدشه ولی من نتونستم کار زیادی براش انجام بدم بجز خریدن یه بستنی که هفته ها براش برنامه ریختم چشمای درشتو با حالت مظلومی بهم دوخت و گفت_هیونگ میشه ببریمش خونه؟ نگاهی به توله سگ انداختم و بعد به یوری و هردوتا با نگاهشون میخواستن قبول کنم خندیدم و با نوازش موهاش گفتم_اشکالی نداره

خندید و محکم بغلم کرد منم متقابل بغلش کردم و بعد ازم فاصله گرفت تا حیوون خونگی جدیدشو ببینه دستشو به حالت سوالی زیر چونش گذاشت و گفت_اسمش چی باشه؟ بعد با بشکنی تو هوا داد زد_گوووووو...اسمشو میزارم آقای گو بغلش کرد و گفت_هیونگ میشه برگردیم خونه؟ آقای گو نیاز به استراحت داره خندیدم و گفتم_خیله خب...بیاین برگردیم خونه چند دقیقه بعد طول خیابون تاریک کوچه رو طی میکردیم یوری با تاریک شدن فضا بیشتر بهم نزدیک شد و چشمای منم تند تند می‌چرخید تا فضای تاریک روبه‌رویی رو برسی کنه با شنیدن صدای پا خشکمون زد

یوری محکم پامو بغل گرفت و توله سگ هم از بغلش پایین پرید و مستقیم به سمت تاریکی پارس میکرد حالا چی میشه؟ یوریو بغل زدم و سریع پا به فرار گذاشتم نمی‌دونم مقصدم کجاست ولی فقط میدوئم تا هم خودمو و هم خواهرمو نجات بدم به عنوان یه نوجوان هیچ قدرتی ندارم بجز فرار کردن تقریبا به جاده نزدیک بودم که دست از فرار کشیدم و نفس نفس زنان یوریو زمین گذاشتم از شدت خستگی روی زانو هام نشسته بودم و تند تند نفس می‌کشیدم زیر چشمی نگاهی به پشت سرم انداختم تا خیالم راحت بشه ولی برخلاف تصورم اون صدای پا هنوز شنیده میشد

سریع بلند شدم و با بغل گرفتن یوری دوباره دویدم فرشته تو بغلم مدام گریه میکرد و اشکاش بند نمیومد حق داشت بترسه و گریه کنه! همون طور که میدوییدم به یه بریدگی رسیدم تو عالم بچگی خواستم میانبور بزنم و سریع تر به اداره پلیس برسم اما همین که برگشتم کامیون بزرگی محکم بهم برخورد کرد جوری که چند متر پرت شدم و در آخر از حال رفتم تصویر تاری مقابلم بود ولی نمی‌تونستم حرکت کنم صدای پا هر لحظه نزدیک تر میشد وقتی مقابلم رسید زانو زد و با گذاشتن کلیدی کنارم زمین گذاشت و فاصله گرفت تا خواستم حرکت کنم اطرافم پر ماشین های مختلف شد مردم مثل مور و ملخ دورم ریخته بودن و اون شخص بینشون ناپدید شد

با صدای گریه شخصی توجهم به چند متری خودم جلب شد یوری غرق خون روی زمین دراز کشیده بود هیچکس برای کمک جلو نمیومد به سختی جلو خزیدم و تن بیجونشو بغل گرفتم صدای آژیر آمبولانس هر لحظه بلند تر میشد و مغزم سوت میکشید بلند داد کشیدم_نهههههههههههههه یوری به آرومی گفت_هیونگ...من...میترسم... با وحشت بیدار شدم و نگاهمو به اطراف دوختم قلبمو تو دهنم حس میکردم همون طور که نفس نفس میزدم از تخت بیرون اومد دست لرزونمو کنار سینک گذاشتم و با دست دیگم چند مشت آب به صورتم زدم تو همون حالت بدنم خشک شده بود که با صدای زنگ در به خودم اومدم به سمت در رفتم و از چشمی نگاه کردم..۰|ادامه داد|