نامه‌ای‌به‌خودم

قرار نيست جواب همه را بديم.

قرار نيست همه را خوشحال كنيم.

قرار نيست همه از ما راضى باشند.

قرار نيست همه با ما دوست باشند.

بعضى اوقات ما فكر می‌كنيم كه مسئوليت ويژه‌اى بر عهده داريم تا رضايت همه را جلب كنيم و جورى رفتار كنيم كه همه از ما خوششون بياد.

و به همين خاطر زندگى خودمون را تباه ميكنيم تا محبوب دل‌ها باشيم، اونم براى آدم‌هايى كه امروز هستند و فردا نيستند!

يادمون باشه كه ما مسئول خوشحال كردن همه نيستيم و نبايد باشيم.

سعى كنيم آدماى درست را انتخاب و به زندگيمون وارد كنيم، دو تا دوست خوب كه رابطه عميق و محكمى باهاشون داريم، بهتر از صد تا رابطه بى‌ارزش و توخاليه كه فقط وقت و انرژى و عمر آدمو تلف ميكنه.