یک اتافاق عجیب P26

با شروع شدنه دعوای دوباره بین من و پاتریشیا اکانت های هر دومون یک مدت همش درحال مسدود شدن بود از سره لج باهم شروع کرده بودیم به گزارش کردنه همدیگه حدود یک ماه اوضاع ما همین بود تا اینکه از دسته پاتریشیا خسته شده بودمو از کاراش و بچه بازیاشو حسود بودنش خسته بودم که بهش پیشنهاد آتش بس دادم و گفتم: دلیل این همه دعوا بینمونو متوجه نمیشم اون پاتریک که از بینمون رفته توهم که یک هفته فقط تونسته بودی باهاش باشیو بعد ولت کرده بود در واقع ازت فرار کرده بود حالا که چند ماهه داره از همه چی میگذره چرا انقدر منو تو دعوا داریم باهم؟ چرا انقدر طول کشیده دعوامون بیشتر از یکی دوماه شد دعوایه بینمون اگه دقت کنی تو همون لحظه یهو پاتریشیا گفت : حقیقتا دعوا کردن باهات برام جذاب بود برای همین هیچ وقت نمیخواستم تموم بشه تو دلم گفتم: دختره ی دیونه هر بارم بام میاد دعوا تهش میبازه ازم از سره فشار اکمو میپرونه و یک لبخنده کجی زدمو شروع کردم به تایپ کردن و گفتم: آره خب انقدر که خودم جذابم دعوا کردن باهامم جذابه ولی اگه بخوای به این دعوا بیشتر ازین ادامه بدی به همه میگم تا یک پسر میبینی سریع برای جلبه توجه شروع میکنی به لا۰سیدن و حتی بهتره بگم خودفروشی کردن چون خودتم میدونی اسکرین شات دارم و میتونم همشو رو کنم برات جلو هرکی که دلت بخواد مشخص بود پاتریشیا یکم از کاراش ترسیده بود برای اینکه بخواد من متوجه نشم خودشو جمع و جور کرد و گفت: خب منم اسکرین دارم ازت و میتونم لو بدم منم گفتم هرکار دوست داری بکن من کاره خاصی نکردم ولی اگه حرفات واقعی باشه دربارم اوکی گردن میگیرم و مثله تو بهونه نمیارمو فرار نمیکنم بعد از گفتن حرفام خنده یی کردمو چتو تموم کردم و از پیویش خارج شدم

مدتی گذشته بود و بلاخره از خبری از پاتریشیا نبود میتونستم نفس راحتی بکشم از اینکه یک اتفاق تموم شده بلاخره ولی هنوزم ته دلم انگاری یک غوغایی بود نمیدونم از چی یا از کجا ولی اینو میدونم که اروم نبودم هنوز اما نمیخواستم توجهی کنم برای همین رفتم پیشه دن و بهش گفتم موافقی امشب تا صبح بیدار بمونیم و حرف بزنیم؟ فک نمیکردم آن باشه ولی دن سریع سین زد و گفت اره چرا که نه میخوای تا با ویلیام و لیام هماهنگ کنم و امشبو اونام پیشمون باشن از پیشنهادش بدم نیومد حقیقتا و قبول کردن بلاخره اون دوتا دوستای دن بودن منتظر شب بودم و بلاخره شب شد به مامان بابام شب بخیر گفتم و مثله همیشه رفتم تو اتاقم و گوشیمو روشن کردم که یک نوتیف از طرف جولیت برام اومد رو صفحه به ساعت نگاه کردم تقریبا ساعت ۱۰ بود هنوز خبری از دن نبود برای همین رفتم پیشه جولیت اون شب جولیت دلش برای جک تنگ شده بود حسشو درک میکردم منم بعضی وقتا دلم برا اکسم تنگ میشد اما‌‌....اما سعی داشتم به رویه خودم نیارم که بعضی وقتا موفق نمیشد جولیت هروقت دلش برای جک تنگ میشد شروع میکرد به حرف زدن از اون مرور خاطراتش و..... دلم نمیخواست ناراحت ببینمش حقیقتا سعی کردم آرومش کنم وقتی حاله جولیت بهتر شد یهو دن پیام داد دلم نمیومد چتمو با جولیتو تموم کنم چون اون میدونستم بیشتر از هرکسی به من نیاز داره و من لازمه که پیشش باشم تو این شرایط برای همین سعی کردم هر دوتا چتو باهم نگه دارم

جولیت حالش از هرچیزی حقیقتا برام بیشتر اهمیت داشت نمیدونم چرا شاید چون خیلی خوب میتونستم درکش کنم شاید چون اون گذشته ی من بود اختلاف سنی منو اون ۲سال بود من هروقت اونو میدیدم یاده دوسال پیشه خودم میوفتادم وقتی رفتم تلگرام یادم اومد من قرار بود با لیام دعوا کنم چون اون جولیتو ناراحت کرده بود شاید بگین چرا و چطوری؟ خب باید این ماجرا برمیگشت به یک هفته ی پیش که جولیت یک کتاب خونده بود درباره ی داستان رومئو و ژولیت از وقتی این رمانو خونده بود انگار متحول شده بود و دنبال رومئویه آیندش بود از افکارش و بعضی حرفاش حقیقتا خندم میگرفت چون مثله خودم بود جولیت بعد از خوندن این رمان همش درباره ی پسره ایده آلش حرف میزد با من تا اینکه یک روز اتفاقی دن یک پيشنهاد داد و بهم گفت: عا مرینت یک چیزی میخوام بهت بگم +بگو مینوشم دن: نظرت چیه جولیت و لیامو بهم برسونیم +چی؟ جولیت با لیام ؟ اون وقت میتونم بدونم چرا دقیقا؟ دن: حقیقتا حساس میکنم بهم بیان و اینکه .خب این لیام بیچارم از سینگلی در بیاد درباره‌ی حرف های دن نشستم با خودم فکر کردم خب حقیقتا لیام پسره بدی به نظر نمی‌رسید تو برخوردی که باهاش داشتم پسره مودب و خوبی بود از طرفیم جولیت خب برای اینکه جکو بتونه فراموش کنه و حالش بهتر بشه احساس کردم شاید نیاز باشه براش ولی نمیخواستم دوباره آسیب ببینه برای همینم خیلی باید حواسم بهش می‌بود

ادامه داره منتظر باشین:)