یک اتفاق عجیب P27

وقتی تصمیم گرفتیم که جولیت و لیام باهم صبحت کنن موقعیتو اوکی کردیم تا اونا بتونن حرف بزنن بعد از یکم سلام و احوال پرسی لیام یهو از پیوی جولیت غیبش زد جولیت بهم گفت لیام نیست و من تعجب کردم بهش گفتم صبر کن لز دن بپرسم چی شده به دن پیام دادم و گفتم از لیام خبر نداری؟ نیست آخه دن شوکه شد گفت نه ولی بزار الان پیداش میکنم وقتی دن به لیام پیام داد و گفت کجایی چرا رفت لیام گفت جولیت چتو دوطرفه پاک کرده بود دن این خبرو بهم داد و منم شوکه شدم از خوندن خبر سریع به جولیت پیام دادم و گفتم داستان اینه اونم عصبی شد و اسکرین داد که هنوز پیوی هست و لیام دروغ میگه از لیام خیلی عصبی شده بودم برای همین اون شب تصمیم گرفتم باهاش دعوا کنم به لیام پیام دادم و گفتم بخاطر دروغی که گفتی جولیت ناراحته نمیخوای خجالت بکشی و معذرت خواهی کنی؟ لیام با پرویی جوری حرف زد که انگار مقصر نیست و کاری نکرده خیلی حرصم داد و عصبیم کرد کلی سعی کردم حرف بزنم باهاش اما اون پرو تر از این حرفت بود برای همین از تک تکه چشام اسکرین گرفتم و برای جولیت فرستادم جولیت با خوندن اونا خندش گرفته بود منم از خندیدن اون خوشحال شدم و اون شب باهم غیبت کردیم و خندیدیم ساعت ۲شب شده بود از جولیت خدافظی کرد و شب بخیر گفتم بهش بعد رفتم پیش دن و با دن تا ساعت ۴ صبح بیدار بودیم و حرف میزدیم وقتی هردو به ساعت نگاه کردیم دیدیم ساعت ۴ شده و تعجب کردیم این همه بیدار بودیم ولی هنوز خسته نشده بودیم میتونستیم بیشتر بیدار بمونیم ولی بهتر بود سریعتر میخوابیدیم برای همین به دن هم شب بخیر گفتم و آف شدم و خوابیدم

صبح ساعت ۱۰ بود که از خواب بیدار شده بودم خودمم تعجب کرده بودم معمولا همیشه ۷ یا نهایت ۸ بیدار میشدم ولی تا ۱۰ خواب بودم این دفعه از خواب که بیدار شدم یکم به صورتم رسیدم و بعد یکم خوراکی برداشتم و رفتم جلو تلویزیون و فیلم دیدم بعد از تموم شدن فیلمم دوباره برگشتم سمت گوشیم به دن پیام دادم و صبح بخیر بهش گفتم یکم تو گوشیم چرخیدم ولی دیدم خبری نبود اما چون حوصلم سر میرفت و برنامه ی دیگه یی نداشتم منتظر بودم تا دن بیدار بشه حقیقتا وقتی دن آنلاین میشد خوشحال میشدم ذوق میکردم حس میکردم اون تنها کسیه که درکم میکنه تنها کسیه که میتونم روش حساب کنم و حمایتم میکنه حس میکردم اون تنها کسیه که میتونه زخمایی که اکسم بهم زده بودو درمان کنه ازین بابت خوشحال بودم چند وقت گذشته بود تا اینکه رابطه ی منو دن ۱۰ ماهه شده بود هر دومون خیلی ذوق داشتیم که برسونیمش به یک سال و هر روز باهم وقت میگذروندیم هر ساعت هر دقیقه لحظه های خوبی بود بینمون من همیشه لبخند میزدم یک روز مامانم دلیل لبخندامو پرسید ازم و گفت چیزی شده که این روزا انقدر خوشحالی مرینت؟ حقیقتا نتونستم بگم بخاطر وجود دنه برای همین یک لبخند زدم و گفتم نه اتفاقی نیوفتاده اما انگار مامانم همه چیزو جلو تر میدونست که یهو گفت کسی تو زندگیته؟ با شنیدن این حرف مامانم چشام از تعجب گرد شد خواستم بگم نه که گفت من همه چیو میدونم فقط بگو چند وقته؟ حالت برخورد مامانم خیلی ملایم و مهربون طور بود برای همین نفس عمیق کشیدم و همه چیزو براش تعریف کردم وقتی گفتم ۱۰ ماهه باهمیم تعجب کرد گفت حتما پسره خیلی دوست داره که ۱۰ ماه باهات مونده با وجود این فاصله بعدش گفت اشکال نداره میتونین باهم بمونین ولی هردوتون فعلا درستون مهم تره باهم درس بخونین و پیشرفت کنین

از شنیدن حرفای مامانم خیلی خوشحال شدم این موضوعو سریع به دن اطلاع دادم و اونم خوشحال شد فقط مونده بود مامان دن که خبر دار بشه از این موضوع دن گفت فعلا نمیتونه بگه تا اینکه هردو بریم دانشگاه بعد این موضوعو در میون میزاره منم لبخند زدم و گفتم باشه قبول گذشت وگذشت تا اینکه رسیدیم به همون ماهی که رابطه ی ما میشد یک ساله به عبارتی همون سالگردمون تو روز سالگردمون سعی کردیم بهترین روزو شبو برای هم بسازیم اما اولش یکم با یک بحث کوچیک شروع شد ولی آخرش خوب تموم شد اون شب بعد از یکم بحثی که صبح اتفاق افتاده بود کلی باهم خندیدیم ولی نمیشد تا دیر وقت بیدار بمونیم چون روز بعد هردومون باید میرفتیم مدرسه برای همین اون چند ماهو که نزدیک به ماه های پایانی تحصیل بود زیاد وقت چت کردن نبود بعد از گذشت سالگرد ۳ماه بعد از گذشت اون ماجرا دن بهم پیام و گفت ممکنه چند ماهی نتونه پیشم بمونه و مجبوره بره حقیقتا دوست نداشتم بره رفتنش خوب نبود برام اما مجبور بودم کنار بیام به دن گفتم باشه ولی خیلی بازم بهم سر بزن چون دلم برات تنگ میشه دن قبول کرد و رفت روزای اولی که نبود پیشم بازم هر جور شده بود سر میزد بهم اما کم کم کمرنگ تر شد دلم خیلی براش تنگ میشد ولی چاره یی نداشتم که خودمو سرگرم کنم برای همین دوباره برگشتم تو همون وب سایتی که ۳ ساله پیش واردش شده بودم و اونجا به صورت اتفاقی با الکس آشنا شدم

ادامه داره منتظر باشین:)