نابینایان چه می بینند؟

«چه می‌بینی؟» این سوالی است که نابینایان از پاسخ دادن به آن خسته می‌شوند. جواب این سوال «هیچ چیز» است. وقتی می‌گوییم هیچ چیز، منظورمان واقعا هیچ چیز است نه سیاه و نه هیچ چیز دیگری. توضیح مفهوم دیدن هیچ چیز به کسی که می‌تواند ببیند، مثل توضیح مفهوم رنگ به یک نابیناست. می‌توانید به کسی که از بدو تولد نابینا بوده توضیح دهید رنگ چیست؟ خیر. به همین ترتیب، فرد نابینا هم نمی‌تواند «هیچ چیز» را برای شما توضیح دهد.

اما روشی برای دیدن هیچ چیز وجود دارد. ابتدا یک چشم را ببندید. سپس با چشم دیگرتان روی چیزی تمرکز کنید. مطمئن شوید که تمرکز کرده اید. حالا نمی‌توانید با چشم بسته هیچ چیزی ببینید، حتی همان رنگ سیاهی که هنگام بستن هردو چشم می‌دیدید. این هیچ چیزی که با چشم بسته‌تان می‌بینید همان هیچ چیزی است که نابینایان می‌بینند

سال ۱۹۲۳، کلاید کیلر، دانشجوی دانشگاه هاوارد، متوجه شد که مردمک موش‌های نابینا وقتی در مقابل نور قرار می‌گیرند جمع می‌شود. در آن زمان می‌دانستیم که انسان‌ها و موش‌ها نور را با دو گیرنده نور تشخیص می‌دهند که داخل شبکیه قرار دارد. اما در موش‌های نابینا گیرنده‌های نور غیرفعال هستند. به زودی کیلر متوجه شد که انسان‌ها و موش‌ها گیرنده نور سومی دارند که برخلاف گیرنده‌های نور شبکیه، اطلاعات نور را به بخش پردازش تصویر مغز نمی‌فرستد، بلکه به بخش دیگری از مغز می‌فرستد که در بینایی نقشی ندارد.در یک تحقیق دیگر، گروهی از محققان دانشگاه مونترآل سه فرد نابینا را آزمایش کردند. آن‌ها را در یک اتاق نگه داشته و چراغ را خاموش و روشن کردند. سپس از آن‌ها پرسیدند چراغ خاموش است یا روشن. در بیشتر موارد نابینایان پاسخ صحیح دادند.

به عبارتی دیگر مثل این می ماند که بهنام بگویند با ارنجتان چه می بینید؟خب امیدوارم شما یکی از چشم هایتان را رو ارنجتان قایم نکرده باشید اما اگر اینقدر عجیب نباشید جواب شما هیچی است که همان جواب سوال اولیه ماست.