آرزوی برآورده شده ⁴

دنیز: *نظرته بریم فیلم ببینیم؟ گفتم: -هوم. باشه بریم. تو چشمای دنیز انگار پروژکتور روشن کرده باشن من که فهمیدم میخواست من و بپیچونه یعنی اینا کی میتونن باشن؟ بعد از دیدن یدونه فیلم صدای کلید اومد. دنیز با وحشت بهم نگاه کرد. سریع سالن رو مرتب کردیم و رفتیم سمت اتاق من. خودمو انداختم رو تختم و دنیز هم خودشو پرت کرد کنارم. نمیدونم چی شد که کم کم چشمام گرم شدن و خواب با آغوش باز ازم استقبال کرد

-تندتر تندتر صدای خنده یه پسر رو میشنیدم که میگفت : *نیارا نمیتونم تند تر هولت بدم میوفتی. ولی من با لجبازی میگفتم تندتر هول بده سرم رو برگردوندم تا چهره اش رو ببینم ولی از خواب بیدار شدم. نیارای چهار ساله و یه پسر هفت هشت ساله، هه چرا هیچی یادم نمیاد؟ نگاهی به ساعت انداختم، ساعت 8:26 بود، خب مرحله بعدی بیدار کردن دنیزه. ریختن آب که تکراری شده، با صدای بلندم اگه آهنگ بذارم مامان نه تنها منو از خونه پرت میکنه بیرون بلکه میره یه بچه دیگه ای رو به جای من به فرزندخوندگی میاره بهترین گزینه پریدن روی دنیزه. با لبخند خبیثی رفتم سمتش و محکم خودمو انداختم روش. حدسم این بود الان جیغ میزنه و من و پرت میکنه اونطرف ولی در کمال تعجب دستاش و دورم حلقه کرد. حالا منو میگین چشمام چهارتا با پرت شدن یهوییم یه خودم اومدم. دنیز با چشمای قرمز گفت: *عه تو بودی، من فکر کردم بالشتمه. پوکر نگاش کردم که ادامه داد بریم صبحونه بخوریم. منم سری واسش تکون دادم

بابا و مامان و نهال سر میز بودن. نهال که با رفیقاش میخواست بره ولگردی. بابا هم که میخواست بره سرکار و مامانم، اطلاعی ندارم فکرنکنم بخواد بره مطب پس شاید بره خرید. سوالمو به زبون اوردم: -مامان میخوای جایی بری؟ مامان سری تکون داد و گفت : *میخوام برم خونه عماد اینا. با تعجب گفتم: -خب شما که دیشب خونه خاله عسل بودین و دایی هم که اونجا بود. مامان چشم غره ای بهم رفت. منم شونه هامو بالا انداختم و مشغول خوردن شیرکاکائوم شدم. بابا که پاشد رفت سرکار و مامانمم لباساش رو پوشید، قبل از اینکه بره بهش گفتم : -مامان شاید من و دنیز بریم بیرون. نهال هم درحالی که داشت شلوارشو میپوشید داد زد: *نیارا، کفش مشکیت رو برداشتم و در کمال ناباوری در و بست و رفت. دنیز: *انگار فقط من موندم و تو. منم مغموم سری تکون دادم.

(حالا قصد دارم نسبت ها و اتفاقات بین بچه ها رو بگم) دنیز و نیارا: دخترخاله وقتی کلاس اول کلاس دنیز و نیارا با هم یکی نبود نیارا که به دنیز وابسته بوده حالش بد میشه تا اینکه پانیذ میاد و باهاش دوست میشه و بابای دنیز هم با یه انتقالی دنیز و انتقال میده به کلاس نیارا و میشن یه اکیپ سه نفره، بعد از این موضوع تا کلاس سوم با کسی اشنا نمیشن، کلاس سوم یه روز که نه پانیذ مدرسه هست نه دنیز چندتا دختر کلاس ششمی با نیارا دعوا میکنن و جانان پشت نیارا در میاد و وقتی تعداد اون دخترا بیشتر میشه نازنین هم میاد کمکشون از اونطرف هم نهال خواهر نیارا وقتی میبینه خواهرش با ششمی ها تنها شده(نهال کلاس ششم بوده) اونم پشت دخترا در میاد و اینجوری با هم جور میشن

(یکمم از زبان سوم شخص مینویسم نیارا خسته شد 😹) شدید فکر و ذکرش شده بود دختربچه چشم آبی که اخرین بار موقعی که داشت گریه میکرد و زار میزد دیده بود به فکر این میوفته که یه سر بره شیراز، موقعی که دانشگاه قبول میشه همراه با دوستاش یه سفر به شیراز میرن و اون که در به در دنبال نیارا نیکفر بود و با اطلاعاتی که واسش در اورده بودن تونست مدرسه نیارا رو پیدا کنه، اون موقع نیارا کلاس نهم بود، درسته همون نگاه آبی رنگ همراه با یه دختر دیگه که برای اون چهره غریبه ای داشت، همون موقع که دختر چشم آبی سر به هوا پاش سر میخوره و از پله ها میوفته پایین و بعد متوجه یه دختر با چهره اشنایی میشه که میره سمت نیارا و تشخیص اینکه اون دنیز هست سخت نبود