رمان همسر دروغین p4

مرد کلافه لب پایینش را تر کرد و بر روی همدیگر فشرد و به گوشه ای چشم دوخت. _منم به اندازه تو صلاح شرکت رو میخوام مارک تو برام مثل پسری هستی که ندارم، ازت میخوام که این بار کوتاه بیایی. مارک که دید هیچ جوره تلاشش برای قانع کردن او جواب نمی دهد بلند شد و به سمت مرد رفت و دستانش را روی شانه های او قرار داد و به صورتش چشم دوخت. _میدونم که دنبال صلاح شرکت هستید و ازتون واقعا ممنونم که منو اینقدر عزیز و والا می بینید و پسرتون حساب می کنید اما من بعد سنجیدن پرونده و سابقه شرکت او دارم میگم به ضرر ماست. پدر زنش عصبی دستان او را پس زد و از او کمی فاصله گرفت و کلافه دستش بین موهای سفید و خاکستری اش فرو برد و به زمین خیره شد. _اینجوری فایده نداره باید کنار بیاییم با این مشارکت و هردو به توافق برسیم، بهتره فعلا ادامه ندیم چون فایده ای نداره. _هرجور شما بخواهید، موافقم.

پدر زنش از اتاق خارج شد و به داخل محوطه باز هتل رفت تا کمی هوا به سرش بخورد و آرام شود و بعد از آن به دنبال راه حلی باشد. تا شب هنگام خواب ذهنش درگیر بود و وقتی توی تخت رفت بعد از آنکه دراز کشید نگاهی به مرد جوان که روی تخت کناری خوابیده بود کرد. با دیدن او ذهنش نقشه ای پلید و خطرناک برای او کشید، یعنی دستور ق*ت*ل او، در آن لحضه در ذهنش فقط یک چیز تکرار می شد، کش*ت*ن و کش*ت*ن و کش*ت*ن... البته از شدت خشمی که درونش نیز وجود داشت برای فروکش کردن آن و انجام مشارکت بین او و شریک جدید باید دست به انجام این کار می زد. آرام نشست و به او خیره شد، بعد از چند ثانیه وقتی پی برد که او به خواب رفته است آرام پاهایش زمین را لمس کردند و ایستاد. آباژوری که در سمت راستش بود را آرام برداشت و نفسش را در سینه حبس کرد و بدون صدا به سمت او رفت.

دو دستی آباژور را گرفت و بالا برد تا به سر او ض*ر*ب*ه ای بزند ولی قبل از آنکه اقدامی کند به صورت ناگهانی جوان چشمانش را باز کرد و به شوکه نشست و از او پرسید. _پدر جان چرا اینجا ایستادید؟ چرا آباژور دستتونه؟. مرد بدون پاسش دادن به سوال او خواست آباژور را به سرش بزند ولی جوان دو دستی آباژور را گرفت و مانع از اصابت آن با خود شد. به زور سعی داشت آن را از خود دور کند و مرد نیز در تصمیم خود مصمم بود و تلاش می کرد هرجوری که شده او را به ق*ت*ل برساند. مرد در آن لحضه مانند تس*خ*ی*ر شده ها می ماند که هیچ درک و احساسی نداشتند و فقط هر کاری که شی*ط*ا*ن*ی که بر آنان غالب شده بود می گفت انجام می دادند.

سرانجام جوان او را هل داد و مرد همراه با آباژوری که در دستش بود بر روی زمین افتاد. جوان که هنوز از علت رفتار او گیج و و*ح*ش*ت زده شده بود پرسید. _چه چیزی شده پدر جان؟ چرا این کارو دارید انجام می دهید؟. لبخندی عصبی و تر*س*ن*ا*ک بر روی لب مرد نقش بست و از روی زمین بلند شد و درحالی که آباژور در دستش بود گفت: _ چرا این کارو میکنم؟ معلومه، فقط برای شرکت می کنم برای سودی که تو نمیخواهی به اون دست پیدا کنیم و میخواهی مارو ورشکسته کنی و بر خاک سیاه بنشانی. _این چه حرفیه که می زنید؟ چرا باید این رو بخوام؟ شرکت شما شرکت منم محسوب میشه. مرد عصبی بر سر او ف*ر*ی*اد زد. _اون شرکت فقط مال منه.

مرد جوان با دیدن وضعیت و حال روحی او پی برد که به ج*ن*و*ن رسیده است و فایده ای ندارد که با او صحبت کند. مرد دوباره با آباژوری که در دستش بود به او حم*ل*ه ور شد و اینبار زورش به او رسید و محکم آباژور را بر سر او زد و بیهوش شد. از گوشه ای از سر مرد جوان خ*و*ن جاری شد. مرد با دیدن خو*ن به خود آمد و متوجه شد که چه اشتباهی مرتکب شده و پشیمان بود ولی اکنون راه برگشتی نداشت و تا کسی متوجه نشده بود باید یک جوری قضیه را حل می کرد؛ اما چگونه؟. اول باید یک گونه ای از شر ج*س*د مرد جوان خلاص می شد و او را پنهان می کرد. تنها راه برای اینکه کسی متوجه نشود همچین اتفاقی پیش آمده ان بود که ابتدا از شر ج*س*د خلاص شود و بعد به دنبال شخصی مانند او می گشت تا نقش او را ایفا کند. حتما اگر دخترش پی می برد سخت دل شکسته و نابود می شد و تنفری غیرقابل بخشش از او به دل می گرفت.

در این هنگام از شب چه کسی را داشت که به او کمک کند. لرزی شدید به علت ت*ر*س بر بدنش افتاده بود و با همان ت*ر*س درونش خودش به سمت تختش رساند و تلفن را برداشت و شماره یکی از بادیگارد هایش را گرفت تا خود را به پیش او برساند. دختر در اتاق خود راه می رفت و دلش به طرز عجیبی شور می زد و نمی توانست به خواب برود؛ علتش را نیز نمی دانست و امیدوار بود اتفاق بدی نیافتد. همان گونه که در تاریکی و سکوت اتاق راه می رفت و تلاش می کرد تا نگرانی و تنشی که در دلش افتاده را مهار کند صدای قدمی در راهرو شنید که با عجله می رفت. حدس زد که یکی از خدمتکارها باشد ولی در این ساعت از شب غیرممکن بود بیدار باشند. از روی کنجکاوی ای که درونش شکوفه زده بود در اتاقش را به آرامی باز کرد و نگاهی به داخل راهرو انداخت ولی کسی را ندید. آرام اتاق را ترک کرد و به سمتی که حسش می گفت رفت تا بداند چه کسی رد شده است. آرام به راه پله ها رسید و به پایین نگاه کرد و یکی از بادیگاردها را دید که با عجله سمت در اصلی خانه می رفت و همان بادیگاردی بود که به پدرش نزدیک بود.

دلش بیشتر شور زد و نگران شد که اتفاقی برای پدرش یا مارک افتاده باشد و به سرعت خود را به اتاق رساند و با تلفن اتاق به پدرش زنگ زد. می تر*س*ی*د که حمله قلبی ای به او دست داده باشد. پس از چند ثانیه تلفن شروع به بوق خوردن کرد. مرد که بر روی تخت نشسته بود و منتظر رسیدن بادیگارد خود بود کلافه و مضطرب به ج*س*د بی جان جوان نگاه می کرد و خودش را سرزنش می کرد که چرا دست به همچین کاری زده است. اگر پلیس بویی می برد حتما به زندان می افتاد و همه اعتبارش را از دست می داد. با صدای زنگ تلفتش از ترس جا خورد و با ت*ر*س به صفحه تلفن نگاه کرد. دخترش داشت زنگ می زد، با دیدن اسم او ت*ر*س*ش بیشتر شد و تسلطی بر قلب مشوش و تر*س*ی*ده اش نداشت‌. آرام با دستان لرزانش تلفن را برداشت و به آن خیره شد، اکنون ‌دو گزینه داشت اینکه تماس را وصل کند و با او صحبت کند یا تماس را وصل نکند و به ت*ر*س از شک کردن او جان ببخشد، در هر صورت باید خونسردی خود را حفظ می کرد. چشمانش را لحضه ای بست و نفسی عمیق کشید و بعد از آنکه کمی تنش های درونی اش را آرام کرد تماس را وصل کرد و مهلت داد تا دخترش آغازگر مکالمه باشد.