سیاره زحل

زحل یکی از سیاره‌ های منظومه شمسی است که به خاطر حلقه‌های زیبا و منحصر‌به فرد، ارباب حلقه ها نامیده می‌شود.زحل از نظر فاصله با خورشید ششمین سیاره و از نظر اندازه دومین سیاره‌ی بزرگ در کل منظومه شمسی است. زحل را به خاطر داشتن هزاران حلقه‌ی زیبا و منحصربه‌فرد می‌توان ارباب حلقه‌های منظومه شمسی نامید. این سیاره هم مانند مشتری یک غول گازی با شعاع ۹ برابر زمین است این در حالی است که چگالی آن یک هشتم زمین است.(خیلی جالبه هاااا)

ساختار داخلی زحل ترکیبی از آهن، نیکل و سنگ است (ترکیب‌های سیلیکونی و اکسیژنی). هسته‌ی سیاره با لایه‌ای از هیدروژن فلزی احاطه شده است، لایه‌ی میانی از هیدروژن و هلیوم مایع تشکیل شده است و در نهایت یک لایه‌ی بیرونی گازی وجود دارد. دلیل رنگ زرد ملایم زحل وجود کریستال‌های آمونیاک در جو فوقانی آن است

جریان الکتریکی داخل لایه‌ی هیدروژن فلزی باعث افزایش میدان مغناطیسی این سیاره شده است. قدرت میدان مغناطیسی مشتری بیست و یک برابر زحل است. جو خارجی این سیاره آرام و بدون تلاطم است. سرعت باد در بعضی مناطق زحل به ۱۸۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد که از مشتری بیشتر است.

تاکنون حداقل ۸۳ قمر در مدار زحل کشف شده‌اند که ۵۳ عدد از آن‌ها به صورت رسمی نام‌گذاری شده‌اند. بزرگ‌ترین قمر زحل تایتان، دومین قمر بزرگ در منظومه شمسی و حتی از سیاره‌ی عطارد هم بزرگ‌تر است. تایتان تنها قمر در کل منظومه شمسی است که از یک جو قابل توجه برخوردار است. چشم‌گیر‌ترین ویژگی سیاره زحل سیستم‌ حلقه‌های آن است که ترکیبی از ذرات یخ و تکه‌های کوچک سنگ است.(البته فکر کنم قمر های بیشتری کشف شده)