و به پایان رسیدیم؛

آغاز این سفر طولانی کار سختی بود، ولی به‌هرحال اینکار را کردم؛ چون سفر کمی کوتاه‌تر دیگری قبلش داشتم و این سفر قبلی را تکمیل می‌کرد. انتظار نداشتم..

انتظار نداشتم تا این حد با شما بخندم و گریه کنم.

انتظار نداشتم اینقدر عاشقتان شوم و ازتان چیز یاد بگیرم.

هر قسمت، با جنبه‌های جدیدی از شخصیتتان آشنا شدم، کنار شما جنگیدم و به آوازهای قلبتان گوش دادم؛ که مدام رویاهایتان را تکرار می‌کرد، رویاهایی که در آخر به آنها رسیدید.

خیلی زود، از قسمت صد به دویست، دویست به سیصد و سیصد به چهارصد رسیدم. قسمت چهارصد به بعد، جان کندن کمتری داشت، زیرا سفر داشت به پایان می‌رسید و من خوشحال بودم.

ولی هرچه میگذشت این شادی به غم تبدیل میشد. دیگر داشتم شما را از دست میدادم! دیگر نمی‌توانستم با شما بخندم و گریه کنم و بجنگم و عشق بورزم... دیگر نمی‌توانستم کنارتان باشم و این غمگینم می‌کرد.

ما بالاخره به پایان سفر رسیدیم، ولی قلبمان را در راه جا گذاشتیم. شاید روزی دوباره برگردیم و باهم بخندیم، ولی الان این موضوع را قطعی نمیدانم؛چون فعلا قرار است سفر دیگری را آغاز کنم، سفری کمی طولانی از نسل بعد شما. پس بگذارید بگویم:

خیلی،خیلی، خیلی، خیلی،خیلی، خیلی، خیلی،خیلی، خیلی، خیلی،خیلی، خیلی، خیلی،خیلی، خیلی، خیلی،خیلی، خیلی، خیلی،خیلی، خیلی، خیلی،خیلی، خیلی، خیلی،خیلی، خیلی، خیلی،خیلی، خیلی، خیلی،خیلی، خیلی، خیلی،خیلی، خیلی، خیلی،خیلی، خیلی، خیلی،خیلی، خیلی، خیلی،خیلی، خیلی، خیلی،خیلی، خیلی، خیلی،خیلی، خیلی، خیلی،خیلی، خیلی، خیلی،خیلی، خیلی، خیلی،خیلی، خیلی، خوش گذشت! :>

و بابت این موضوع.. ممنونم، عزیزانم!