شاید دری باز شد (حوا)

آری او گرفتار شده بود ، حرف هایش مانند زهر در تمامی ذهنش ریشه زده بود . شاید راه نجاتش ،راه خوشحالیش تنها فقط آن درخت اسرار آمیز بود . او فقط میخواست دری باز شود دری به سوی خوشبختی، دری به سوی آرزوهایش  پس  به سوی آن درخت گامی برداشت .

سیب را بر دهان خود نهاد اما یاد عشق ومحبت خدا افتاد ولیکن چه سود او هم کنون سیب را در دست دارد اوتوانسته بود با شهامت به محبت خدا خیانت بکند  .

از شدت حیرت و ترس بر روی زمین فتاد ‌.  او توانسته بود با یک حرف خیره  تمامی  وفاداریش را از دست بدهد . نگاهی به سیب انداخت ؛ اشک هایش همچون قطرات باران به روی سیب ریخت .

و زیر لب باخود چنین به زبان اورد : سیب تباهیت را گاز بزن شاید دری باز شد دری به روی زمین تو دیگر رانده شده ای نزد خالقت جایی در آسمان ها نداری