"فراتر از جادو"

مقدمه:"میگویند حتی تاریک ترین شب هم تمام میشود و خورشید طلوع میکند . حتی در تاریک ترین زمان ها می توان خوشبختی را پیدا کرد فقط اگر یک نفر به یاد بیاورد چراغ را روشن کند."

نور ماه همه جا را نورانی کرده بود،جولیا با بدنی خسته و بی حال روی تخت دراز کشیده بود،شوهر عزیزش کنار تخت زانو زد و دست ظریف و لاغر همسرش را در دستانش فشرد،با صدایی گرفته و بم گفت《تنهام نزار...》 جولیا لبخندی ضعیف و محوی زد و زمزمه کرد《مراقب دختر کوچولومون باش...بخاطر اون قوی بمون...قول میدی سِو؟》 سوروس سعی می‌کرد اشکی که در حال پایین آمدن از چشمش بود را بگیرد اما شکست خورد...اشکی از گونه اش سر خورد و گفت《قول میدم...》 جولیا کم کم دستانش شل شدند و چشمان قرمزش بسته شدند،سوروس آرام ملاحفه سفید را بالا کشید و صورت او را پوشاند،از اتاق خارج شد و سمت اتاق دخترش رفت،اتاق خیلی آرام بود،جسیکا کوچولو در گهواره اش آرام خوابیده بود،تنهایی صدایی که در اتاق بود،نفس های جسیکا بود.

سوروس کنار گهواره زانو زد و به دخترش که مثل سفید برف بود خیره شد،بغض سوروس با دیدن به جسیکا شکست و اجازه داد اشک هایش همینطور از گونه هایش سر بخورند،غمی که در دلش داشت را کاملا رها کرد،بعد از چند دقیقه دستی به سر کوچک دخترش کشید و زمزمه کرد《دوستت دارم...مادرت هم همیشه دوستت داره،خیلی شبیه اون هستی...میدونم که باعث افتخار هردوی ما میشی...》

اسلاید اضافی*