داستان عمارت مخفی پارت ۵

از زبان نادیا : ( فردا صبح ) به زور تونستم از جام بلند بشم دیشب خیلی دیر خوابیده بودم ولی بازم تلاش کردم اول یکم تاو تلو خوردم ولی بعد تونستم تعادلم رو حفظ کنم ( بعد از حاضر شدن و بیرون اومدن از اتاق ) با بی حالی رفتم به سمت سالن غذا خوری که یهو یکی محکم دستم روگرفت. هارلی : نادیا یادت که نرفته باید بریم وسایل های ماریا رو بیاریم. نادیا : آخ چرا یادمه خب ولی الان. هارلی : آره دیگه بیا بریم بقیه هم منتظر هستن.

از زبان ماریا: با حالت خسته و خواب آلودی منتظر بقیه ایستاده بودم تا بریم عمارت عجیب و وسایل هام رو بیاریم. یه خورده راستش رو بگم میترسیدم.نادیا و هارلی که اومدن راه افتادیم. نادیا: خب ماریا کجا باید بریم راه رو بلدی؟ با یه خورده شک جواب دادم آره آبجی بلدم البته مطمئن نیستم چون تو تاریکی شب رفته بودیم اونجا .راستی بابا و مامان کجان؟ نادیا: اونا یه کاری داشتن و برگشتن شهر.از زبان نادیا : همه کی با چشم های پف کرده به سمت عمارت رفتیم. الکس : ماریا اونجا چجور جایی بود؟ امارو : واقعا الان وقت پرسیدن این سواله.

ماریا: خیلی خسته بودم . سردرد هم داشتم ولی باید میرفتم . برای همه خب گوشی خیلی مهمه! الکس پرسید : اونجا چجوری بود؟ واقعا وقت پرسیدن این سوال نبود. گفتم: یه چیزی شبیه عمارت خودمون ولی داغون و خراب.الکس هی سوال میپرسید و منم با جوابای کوتاه ساکتش میکردم،ولی خودمونیم ها!جمعیتمون خیلی بالاست،الکس ساکت شده بود، بالاخره

رفتم عقب تا بهتر بچه ها رو ببینم یه پسر با مو مشکی بود که نمیشناختم حالا اینا به کنار....چرا ما تا الان پیش خانواده پدریمون نیومده بودیم؟ در همین افکار بودم که هیو جیغ دخترا رفت هوا....سریع رفتم ببینم چی شده که دیدم کروئلا داره بالا میاره سریع رفتم پیشش و گفتم:کروئلا حالت خوبه؟ جواب داد:آره...خوبم اون پسر مو مشکی اومد جلو و به کروئلا گفت: معلومه مربوط به غذای دیروزه،ولی،آشپز هیچ وقت غذای مسموم درس نکرده...این خیلی مشکوکه.امارو گفت:بیخیال نائوکی!اینقدر مشکوک نباش اون پسر که ظاهرن اسمش نائوکی بود میخواست چیزی بگه که یکی از دخترا دم گوشش چیزی گفت که بخاطر شلوغی و رفت و امد بقیه از اینور به اونور ندیدم کیه.

از زبان نادیا: نائوکی میخواست یه چیزی بگه که یکی از دخترا نگذاشت حرفش رو بزنه. بی توجهی کردم و یه خورده بعد رسیدیم به یک دوراهی. به ماریا گفتم: خب ماریا از کجا باید بریم؟ سمت چپ یا سمت راست. از زبان ماریا: تا جایی که یادم بود اون دوراهی هیچ وقت وسط جنگل نبود. شاید هم چون توی تاریکی شب رفته بودم متوجه نشدم. یه خورده به اون ماجرا فکر کردم. داد زدم: آهان یادم اومد یادم اومد اونجایی که من رفتم ۳ راهی بود که انتهای راه سمت راست به اون عمارت میرسیدیم. یکم که دقت کردم دیدم پشت یه درخت دقیقا سمت راستمون یه راه دیگه هم وجود داره گفتم از این طرف بیاید. زود راه افتادیم و رسیدیم به اونجا ولی... ولی انتهای اونجا هیچ عمارتی وجود نداشت. من تنها چیزی که دیدم کیفم بود که وسط جنگل افتاده بود . خیلی خیلی تعجب کردم. یا خدا یعنی چی شده. هارلی گفت : فکر کنم توهم زدی.

کع یه عمارت بوده. ولی الکس گفت: پس اون انبار مهمات نظامی چی؟ من خودم مطمئنم که باید یه عمارت اینجا باشه ولی نیست. یعنی عمارت از دیشب تا حالا ناپدید شده؟ این غیر ممکنه.

دیگه داشتم به چشمای خودم هم بی اعتماد میشدم. یعنی چی شده؟ من دقیقا یادمه کیفم رو توی اون عمارت گذاشتم. یعنی... یعنی یکی این دوروبرا بوده؟ غیر ممکنه.اگه بود ما متوجه می‌شدیم ما جمعیتمون بالاست. خیلی بالا. وقتی توی عمارت رسیدیم دوباره همه چیز رو به همه گفتم. چه یونگ گفت:" ببین خودت داری میگی که خسته و خواب آلود بودی. شاید همون جا خوابت برده و همه چیز رو توی خواب دیدی؟ ها؟" نظرش منطقی بود ولی نمیتونستم قبول کنم. همه از اتاقم بیرون رفتن و فقط من موندم و هلیا. هلیا به من گفت:" ماریا راستش منم با تو موافقم این خیلی غیر عادیه و بی منطقه که این اتفاقات بیفته.نمی دونم با نظر من موافقی یا نه ولی میای با چند تا از بچه هایی که نظرشون مثل ما هست بریم اون اطراف رو نگاه کنیم؟ شاید یه چیزی پیدا کردیم. اون عمارت خیلی مشکوکه. خیلی مشکوک. با منطق جور در نمیاد که یک عمارت خیلی بزرگ توی یک نقطه از جنگل باشه و بعد فردا صبح ناپدید بشه . حتی اگر هم اون عمارت رو تخریب کرده باشن بازم با منطق جور در نمیاد که هیچ نشانه ای اونجا باشه. همانطور که الکس گفت اونجا یه انبار مهمات نظامی بوده و اونطور که تو میگفتی یه عمارت بزرگ. پس به این سرعت اونم توی تاریکی شب نمیتونن اونجا رو تخریب کرده باشن. حالا با من موافقی که بریم؟"

لبخندی زدم و گفتم:" آره چرا که نه. من عاشق هیجان و ماجراهای معمایی هستم. بریم ولی با کیا بریم بهتره؟ "هلیا هم لبخند زد و گفت:" ملا، امارو، الکس، تیفانی." یکم فکر کردم و گفتم:" حالا چرا اونا؟" هلیا گفت:" بین خودمون باشه . امارو میگه که قبلا به اینجا اومده و به کسی نگفته و وارد اون عمارتی که تو میگی شده. الکس هم اطلاعات زیادی از اونجا داره. ملا هم مثل من و تو میگه دلایل بقیه بی منطق هست و باید یه عمارت باشه. تیفانی هم بزرگتر از ماست و همراهمون باشه بهتره. فقط اینکه به نظرت به نادیا هم بگیم؟ " یکم فکر کردم و گفتم:" دقیق نمی دونم. اون خواهر بزرگتر منه و در جریان باشه بهتره ولی از طرفی هم اون با ماجراجویی هام موافق نیست و به عمارت چندان باوری نداره. نمی دونم. حالا تا فردا که خواستیم بریم بهت میگم هلیا. " هلیا:" باشه ماریا"

اینم از این پارت امیدوارم خوشتون اومده باشه.