یکی بود یکی نبود

خب قصه هایی که ما ایرانیا تعریف می کنیم همیشه از یک جا شروع میشه : " یکی بود یکی نبود غیر از خدا هیچکس نبود " ولی تا حالا به معنی این بیت دقت کردید ؟

احتمالا با خودتون میگید خب معنی یکی بود یکی نبود که معلومه یعنی یک نفر بود یک نفر نبود ولی اشتباه فکر می کنید !

بیاید از آخر شروع کنیم که معنی واضحی داره : غیر از خدا هیچ کس نبود خب این جمله یک جور هایی به یگانگی خداوند ربط داره که میگه هیچ کس جز اون خالق نبود .

این جمله به اینکه سرنوشت شخصیت اصلی داستان ما در دست خداست هم ربط داره ... بعد از این مصراع میگیم : فلان کس ( شخصیت اصلی ) بود ، که این یعنی سرنوشت شخصیت اصلی دست خداست .

و می ریم سراغ مصراع اول : یکی بود یکی نبود آیا از نظر خودتون یک نفر بود و یک نفر نبود معنی داره ؟! خب معلومه که نه یک چیز در این جمله جا مانده ! اما چی ؟!

جمله اصلی یکی بود که یکی نبود است ! ولی این جمله اصلا به معنی داشتن چند خالق نیست بلکه به این معنی است که خدا در وجود همه ما است و خب قطعا ما یک نفر نیستیم ! معنی این جمله این است که " یک نفر بود که یک نفر نبود "