سرگذشت قلب من 1

این سومین دفعه هست که اینو نوشتم ناظر جان لطفن منتشر کن

نکن قلقلکم میاد نمی زاری غذا درست کنم /منم می خوام بغلت کنم عینکش برمیدارم/ باشه غلط کردم بده /عینکش بهش میدم /مامان/ بله عزیزم/ غذا امادس/ کم مونده اماده شه /سلام من دنیز هستم دنیز ایوان ادمز من الان ه.م.س.ر هری پاتر هستم و می خواهم این داستان را برای شما تعریف کنم

6سالگی: مامان من صبونه خوردم برم با هری بازی کنم مامان: بله عزیزم می تونی بری/ سلام هری بیا بریم دوچرخه سواری بعد از چند ساعت عزیزم وقته شامه/ من باید برم خداحافظ /هری خداحافظ /داخل خانه: فکر کن امروز مهمون کی میاد/ دنیز کی/ مامان عمو ریموس/ هوراا که یک دفعه در باز شد و عمو ریموس وارد شد پریدم بغلش گفتم سلام عمو ریموس دلم برات تنگ شده بود که بعد بابا گفت شام حاضره بعد شام کلی با عمو ریموس کلی بازی کردیم

که بعد عمو ریموس گفت دیگه دیر وقته باید برمنم با ناراحتی بهش گفتم زود برگرد باشه اونم بغلم کرد و بعد خداحافظی کردیم بعد رفتم مسواک زدم و خوابیدم بی خبر از انچه قرار است اتفاق بیوفتد

از تست فلسفه چیست حمایت کنید