مامان بابا چرا از بی تی اس بدتون میاد؟

ماما‌‌‌‌‌ن... بابا... متاسفانه بچتون ارمی شده:): وقت زیادی رو تو گوشی میگذرونه و شما ازین موضوع خوشتون نمیاد💔 همش میگید از تو اون گوشی بیا بیرون اما... به این فکر کردید که چرا ب حرفتون گوش نمیدیم... ؟

ما نوجوونیم و به حمایت عاطفی بیشتر نسبت به قبلا نیاز داریم... میدونم که سعی میکنید مارو خوشحال کنید و ب ما عشق بورزید و فک کنم برای بچه های معمولی این خیلی خوبه... اما آرمی بودن ما قضیه رو پیچیده تر میکنه...

( در این تست من حرف دلمو زدم و ممکنه اینا حرف دل شما ارمی عزیز نباشه ولی خب به هرحال نقاط اشتراکی هم داریم نه؟ 🙂) بله درسته ما ارمی هستیم و در ایران زندگی می کنیم... هر روز با حسرت دیدن بی تی اس از خواب پا میشیم... به این فکر میکنیم ک هیچ وقت نمیتونیم ببینیمشون... درک میکنید چقد دردناکه؟ نه فکر نکنم... داشتم میگفتم... با فکر این که اونا از وجودمون خبر ندارن روزمونو شروع میکنیم... در کل روز جای خالی حضور واقعیشونو در زندگیمون با دیدن ویدیو و عکس هاشون و گوش دادن اهنگاشون میگذرونیم...

شاید از نظر ‌شما این دوست داشتن افراطی باشه... اما خب این بخش کوچیکش بود... ما ارمی ها ارزوی حداقل یک بار گرفتن دست بی تی اسو داریم... خودتون میدونید که این ارزو چقدر امکان ناپذیره نه؟... شاید درصد کمی امکانش وحود داشته باشه ولی اون درصد کم رو شما با نشون دادن تنفرتون از بی تی اس از بین میبرید... ما هم دل داریم... نا امید میشیم...

هر روز اونا رو تو قاب کوچیک گوشیمون می‌بینیم... ولی اونا باعث خنده هامون میشن... اونا به ما امید میدن... اونا با اهنگاشون با ما حرف میزنن... خیلیامونو از افسردگی و حتی از خودکشی نجات دادن...این دنیای مجازی با تمام مجازی بودنش... مارو *شـاد* میکنه... درحالی که دنیای واقعی...با وجود انرژی منفی ای که با غر زدنتون درمورد بی تی اس تولید میکنید خیلی ترسناک و دردناکه... موضوع فقط این نیست...

ما بی تی اسو دوست داریم و اینکه والدینمون از اونا بدشن بیاد ناراحت میشیم. نمیتونیم نظرتونو درمورد اونا تغییر بدیم... فقط ی درخواست کوچیک داریم...انقد به ما نگید این دختر چینیا کین ک دوسشون داری نگید خیلی جلفن... مسخرن... صدا ندارن... ما هم دل داریم... این حرفاتون مارو ناراحت میکنه...دلمون میشکنه💔🥀 لطفا اینا رو پیش خودتون نگه دارید:(:

ما از دنیای واقعی به دنیای مجازی پناه بردیم...فکر کردید ما این وضعو دوست داریم؟؟ از صب تا شب تو گوشی؟؟ چشمامون درد میگیره... سردرد می گیریم ولی... میدونید چیه...؟ تحمل این درد ها... از تحمل درد زخم های روحی ای که شرایط زندگی به ما میزنه راحت تره... اگر میخواید از گوشی بیایم بیرون... زندگی ای فراهم کنید که شادی هاش از ی موبایل ک ب قول خودتون همه چی توش الکیه بیشتر باشه :(: وقتی شما داشتید برای تو گوشی بودنمون دعوامون میکردید... بی تی اس بود که بهمون امید میداد... اونا بودن که شادمون کردن و خنده رو لبمون اوردن... شاید فک کنید از اول نباید با بی تی اس اشنا میشدیم ک انقد هم حسرتشونو نخوریم نه؟ اما اینطور نیست! بالاخره ک شرایط زندگی در حال حاظرمون مارو به سمت یک منبع امید میبرد... ما منبعمونو پیدا کردیم! بی تی اس! چ زود چ دیر پیداش میکردیم... ولی اگر زندگيمون ب زیبایی موبایل باشه... ما زندگی واقعی رو ترجیح میدیم! و بی تی اس در کنار خوشی هامون، همچنان ب ما امید به زندگی میده...!

ما بی تی اسو دوست داریم شمارو هم دوست داریم زندگی شاد رو هم دوست داریم ولی شما میگید فقط یک چیز رو انتخاب کنیم از بین اینا :... یا بی تی اس و موبایل ک عاقبتش دعواس... یا با شما بودن که دنیای اطرافمون و مشغله های زندگی خوشی اون رو ازمون میگیره ... ولی ما به یه چیز دیگه فکر میکنیم... گزینه سوم... : زندگی بهتر و زیبا تر... که توش بی تی اس و موبایل تفریح اضافه بر سازمانمون باشه نه تنها دلیل برای زنده بودنمون... :)

و در اخر بگم که بهتون تا حدودی حق میدم... شما خیر مارو میخواید و میدونم مشغله های زندگی همیشه بوده ولی این چند وقته بیشتر شده... فشار های مالی این روزا رو همه خانواده ها هست... پس حق دارید عصبی باشید... اما ما ازتون یک دنیای شاد میخوایم و برای ساختنش اول باید از *خــودمـون* شروع کنیم🙂

به امید روز هایی که بچه ها برای امید به زندگی محتاج موبایل نباشن به امید روزی که فشار مالی رو خانواده ها نباشه روزی ک نوجوونا درک بشن همه چیز به هم ربط داره پس بهتره کلی بگیم...! به امید دنیایی بهتر برای *هـمــه* 🙂