شهرزاد؛

شهرزاد: حق با توئه غریب شبیه امشب و غریب موجودیه ادمیزاد. گاهی آدم تو جنگ با خودش باید اونقدری پیش بره که ، یه ویرونه بسازه از وجودش اونوقت از دل ، اون ویرونه یه نوری، یه امیدی ، یه جرأتی جرقه می زنه .

شهرزاد: مگه خودت نبودی که میگفتی باز میشه این در ، صبح میشه این شب صبر داشته باش.

شهرزاد: یادته؟ یادته میگفتی دنیا جای نرسیدنه ، اگه برسیه که عجیبه؟

فرهاد: شهرزاد بس نیست این همه ناکامی ،این همه بدختی تو دنیایی که دو روز بیشتر نیست؟ ما منتظر چی هستیم ؟ کدوم معجزه؟ کدوم خوشبختی باد اورده؟