رمان بازی گرگ و گوسفند pt7

مایکل موهاش با دست به پشت سرش هدایت کرد و نامه رو برداشت و باز کرد‌. کاغذی به رنگ پاکت داخلش قرار داشت که با خودکاری سیاه داخلش نوشته شده بود. با چشمانش متن را می خواند. 《سلام به جوان های کنجکاو؛ میدونم که دنبال من هستید و کنجکاوید که بدانید واقعا چه بلایی سر جودی اومده ولی من از بچه های فضول بدم میاد و عاقبت خوبی نخواهند داشت دقیقا مانند جودی و دوستانش. حالا که به دنبال من هستید بیایید بازی ای کنیم به نام گرگ و گوسفند، حتما با روال بازی آشنا هستید پس توضیحی نمی ماند. فقط سعی کنید توی چنگ آقا گرگه نیافتید. اون همیشه در کمین شماست》. مایکل بعد خواندن نامه عصبی اونو پاره کرد. اولیویا از کارش تعجب کرده بود. _چرا پاره اش کردی؟ مگه چی نوشته بود؟‌‌. _هیچی شر و ور طرف روانیه. _خب بگو چی گفته؟. _انگار قراره شکارش بشیم حالا اون قراره بیافته دنبال ما. _این درسته بده ولی خوب میتونه باشه میتونه یک فرصت باشه برامون. _من که فقط میدونم قراره طرف دهنمون سرویس کنه. _هرچی میخواد بکنه من ازش نمیترسم.

_بزار یک کاری کنه معلوم میشه ولی اگه بخواد بهت آسیبی بزنه ف*کش میارم پایین. _فعلا بر اعصابت مسلط باش وقتی باهاش روبه رو شدی به خدمتش برس، فعلا فقط یک هدف میمونه اونم گرفتن این مرده. _هدف ساده به نظر میاد ولی مثل ۲۰۰ تا شنا سوئدی سخته. _قطعا فعلا باید ببینیم اولین کاری که میخواد بکنه چیه. تاریخ: ۷، اکتبر، ۲۰۲۱ اولیویا بعد از آماده شدن با اتوبوس به دانشگاه رفت و مایکل به سمت باشگاهی برای مشغول به کار شدن رفت. اولیویا توی کلاس با دقت به توضیحات استاد گوش می داد و نکات مهم توی دفترچه اش یادداشت می کرد. بعد از اتمام اولین کلاس به حیاط دانشگاه رفت و روی نیمکتی نشست؛ بطری آب باز کرد و کمی نوشید. کمی خسته شده بود اما می توانست دوباره به هتل برگردد چون کلاس بعدی او عصر بود و زمان زیادی تا کلاس بعدی مانده بود. کیفش برداشت و پیاده به راه افتاد. توی راه مدام حس میکرد کسی درحال تعقیب اوست ولی کسی پشت سرش نمی دید. حتی قدم هایش تندتر کرد ولی هنوز دنبالش بود.

لحضه ای ایستاد و بر ترسش غلبه کرد و برگشت. هیچ اثری از کسی که مشکوک باشه یا حتی اون مرد مرموز با نقابش نبود. یهویی تلفنش زنگ خورد و از ترس کمی شوکه شد. تلفنش از توی جیبش در آورد و دید شماره ای ناشناس داره بهش زنگ میزند. با تردید تماس وصل کرد و تلفن روی گوشش گذاشت. _الو... _سلام اولیویا، دنبال چیزی میگردی؟. _کی هستی؟. _همونی که دنبالشی، به نظر خیلی ترسیدی. _تو کجایی لعنتی؟. _جایی غیرقابل دید ولی دارم الان میبینمت. _میدونم داشتی تعقیبم میکردی. _آفرین دختر باهوش ولی بهتره بیشتر مواظب باشی چون آقا گرگه میتونه دفعه بعدی ح*م*له کنه. _من ازت نمیترسم. بعد از این حرفش خنده ت*ر*سناکی پشت تلفن بلند شد و تماس بلافاصله قطع شد.

عصبی آهی کشید و تلفن توی جیبش گذاشت. با حرفای اون مرد اعصابش مانند دریایی طوفانی شده بود. زود خودش به هتل رساند و با مایکل تماس گرفت، ولی تماس زود بعد از چند بوق خودکار قطع می شد، باید حدس میزد سرش حسابی مشغوله و تلفنش توی رختکن باید گذاشته باشد. حالا مجبور بود تنهایی تا برگشتن مایکل توی اتاق بماند و به گونه ای خودش آرام کند. به سمت در رفت و اونو قفل کرد و به روی تخت نشست؛ نمی توانست این گونه بنشیند و داشت به مرز نهایت خشم خود می رسید. مداد و دفتری برداشت و تصمیم گرفت نقشه ای برای به دام انداختن این مرد بیاندازد، دلش می خواست زود از شرش خلاص شود. همان جور نقشه می کشید و وقتی به خوب نبودنشون پی می برد برگه هارو پاره و مچاله می کرد و دور خودش می انداخت. آخر سر خسته و کلافه دفتر و مداد کنارش انداخت و دستش توی موهای قهوه ای روشنش فرو برد.

اونقدر غرق نقشه کشیدن بود که اصلا متوجه گذر زمان نشده بود. با صدای زنگ اتاق نگاهش به سمت در معطوف شد. آروم بلند شد و پشت در رفت و با چشمی بیرون نگاه کرد. خدمتکار هتل با سینی ناهار اومده بود ولی اون به خدمتکار نگفته بود که غذا بیاورد. در اتاق باز کرد و روی به خدمتکار خواست بگوید که اون غذا نخواسته بوده و شاید اشتباه آورده باشد ولی خدمتکار زودتر از او صحبت کرد. _آقای مایکل وایزرد از من خواستند براتون ناهار بیاورم. _اوه، ممنون. از جلوی در کنار رفت و خدمتکار پس از داخل شدن به اتاق و گذاشتن سینی غذا روی میز از اتاق خارج شد. اولیویا در رو پشت سرش بست و لبخندی روی لبش نشست. خوشحال بود که مایکل خوب می داند حتی وقتی که نیست چگونه بلد است او را خوشحال کند. پشت میز نشست و آروم سر روی بشقاب برداشت و بوی دلپذیر استیک پخته شده داغ زیر دماغش پخش شد. چنگال و چاقو برداشت و شروع به خوردن غذا کرد. تازه یادش آمد اونقدر مشغول نقشه کشیدن بوده که حتی گرسنگی و ناهار خوردن رو فراموش کرده بوده. با علاقه و اشتهای زیاد استیک را تمام کرد و بعد با دستمال دهانش پاک کرد.

شب ساعت ۱۹ بود که مایکل به هتل برگشت و بعد از در زدم اولیویا زود در براش باز کرد و با لبخند اونو در آ*غ*وش کشید و گ*و*نه اش ب*و*سید. _چی شده استقبال گرم میکنی بلا. _هیچی همینجوری. _خوبه. _کار توی باشگاه چطور بود؟. _خوب بود. _راستی بابت فرستادن ناهار ممنونم. _فرستادن ناهار؟. _آره. _ولی من که ناهار نفرستادم برات تازه بعد تموم شدن شیفتم دیدم که زنگ زدی. با این حرف مایکل لبخند از روی صورتش محو شد._چی؟. _من نگفتم بفرستند، کسی برات غذا فرستاده؟. _خدمتکار اینجور گفت حتی اسم تورو برد. _نه من حتی وقت نکردم تلفن توی دست بگیرم. ناگهان تلفن اولیویا زنگ خورد دوباره همان شماره ناشناس بود. بعد از نگاه به تلفن گفت: _فکر کنم بدونم کار کی بوده. _چی؟. _کار اون مردی که توی خانه جودی بود نمیدونم از کجا شماره منو گیر آورده ولی امروز بهم زنگ زده بود و منو میخواست بترسونه حالا هم که فهمیدیم ناهار فرستاده، میخواد حتما بگه که من حواسم بهتون هست و زیر نظرتون دارم. _هر کاری دلش میخواد بکنه عمرا بزارم بلایی سرت بیاره.

تا اینجا چطوره؟ لطفا همگی نظرتون بگید.❤️