انحراف شست پا

انحراف شست پا (به انگلیسی hallux valgus ) ، عموما منشأ وراثتی داشته و به دنبال برخی اختلالات ساختاری در پا که غالبا ژنتیکی هستند ، نمود می یابد. البته برخی از عارضه ها نیز در بروز بیرون زدگی استخوان شست پا دخیل هستند که عبارتند از : صافی کف پا ساختار غیرطبیعی استخوان ها انعطاف پذیری بیش از حد رباط ها برخی از متخصصان معتقدند که استفاده از کفش نامناسب نیز می تواند از عوامل ایجاد کننده هالوکس والگوس باشد ؛ اما برخی دیگر اعتقاد دارند که کفش نامناسب نمی تواند زمینه ساز بروز این عارضه گردد و تنها در تشدید آن می تواند موثر باشد.

گونه های انحراف شست پا انحراف شست پا مادرزادی: تعدادی از نوزادان از بدو تولد به عارضه کج شدن انگشت شست پا دچار هستند. هالوکس والگوس دوران نوجوانی یا جوانی : این احتمال وجود دارد که عارضه بیرون زدگی استخوان شست پا در نوجوانان بین سنین 10 تا 15 سال نمود پیدا کند.

عوامل خطر لازم به ذکر است که انحراف شست پا ، با گذشت زمان حدّت یافته و از جمله مواردی که در تشدید آن اثرگذارند می توان به موارد ذیل اشاره نمود : ایستادن طولانی مدت ابتلا به بیماری آرتریت روماتوئید استفاده از کفش هایی که هم اندازه پا نبوده و به دلیل تنگ و کوچک بودن ، منتج به تحت فشار قرار گرفتن انگشتان بویژه انگشت شست پا می شوند. استفاده از کفش های پاشنه دار یا کفش های نوک تیز ، نیز در تشدید انحراف انگشت پا دخیل می باشند ؛ چرا که این نوع از کفش ها موجب به هم فشرده شدن انگشتان پا خواهند شد.

درمان انحراف شست پا جهت درمان کج شدن انگشت شست پا ، بسته به وسعت این اختلال ، هم می توان از روش های درمانی غیرتهاجمی ؛ اعم از دارو ، کفش های مناسب ، فاصله دهنده های انگشتی ، پدگذاری و نوارپیچی ، کفی های طبی کفش ، اسپلینت ، اصلاح فعالیت ها و فیزیوتراپی و همچنین از روش جراحی بهره برد.

روندهای درمانی انحراف شست پا لازم به ذکر است که انحراف شست پا خود به خود برطرف نمی گردد بلکه لازم است در این راستا به یک متخصص مراجعه نمایید تا ایشان یکی از روندهای درمانی را اتخاذ نماید. پدگذاری و نوار پیچی: پدهای مخصوص دور تا دور شست پا قرار گرفته و به کاهش درد ناشی شده کمک می کند. همچنین با استفاده از چسب های مخصوص می توانید انگشت پا را در محل صحیح نگه دارید. کفش های مخصوص : استفاده از کفش هایی مخصوص که کفی پهن و عمیقی دارند ، موجب می شود فشار از روی انگشت پا برداشته شود. دستگاه های نگهدارنده (Orthotic devices) یا ارتز : این دستگاه ها به اصلاح فرم پا و برطرف سازی ایرادات وارده به اسکلت آن کمک می کنند. همچنین می توانید در میان شست پا و انگشت کناری آن ، فاصله دهنده انگشتی قرار دهید. بعضی از افراد نیز با پوشیدن اسپلینت ها در طول شب و قرار گیری انگشت پا در راستای صحیح ، به کاهش درد کمک می کنند. مصرف داروهای مسکن : داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) ، هم به صورت خوراکی و هم به صورت استعمال موضعی ، همراه با کمپرس یخ می توانند در کنترل درد و ورم مؤثر باشند. فیزیوتراپی : ماساژ دادن ، تمرینات فیزیوتراپی و اولتراسوند تراپی ، چسبندگی بافت های صاف را برطرف ساخته و از درد و التهاب می کاهد. حرکاتی نیز وجود دارند که باعث تقویت ماهیچه های اطراف شده و به طور نسبی به رفع انحراف شست پا کمک می کنند. تزریقات : تزریقات استروئیدی ممکن است در پایین آوردن شدت درد و ورم اثرگذار باشند اما تزریق مکرر انها می تواند باعث آسیب دیدگی مفاصل شود. معمولاً این پروسه آخرین روند درمانی است که پیش از اقدام برای جراحی ، اتخاذ می گردد.