شبی که پیام را فاش میکند (۶)

او با دلی پر از اضطراب کتابخانه را ترک کرد و به سمت خانه‌اش رفت. باد سرد و تازیانه‌های باران هنوز ادامه داشتند و خیابان‌ها را خالی کرده بودند. وقتی به خانه رسید، متوجه شد که همه جا تاریک است. چراغ‌ها خاموش بودند و فقط یک شمع روشن، نور ضعیفی در ورودی خانه می‌پراکند.

او به آرامی وارد شد و در را پشت سرش بست. شمع را برداشت و نورش را به اطراف اتاق تاباند. همه چیز به نظر عادی می‌آمد، ولی یک حس ناشناخته و ترسناک تمام وجودش را فرا گرفته بود. انگار که کسی یا چیزی او را زیر نظر داشت.

قدم‌هایش را با احتیاط برداشت و به سمت سالن رفت. سایه‌ها به طرز عجیبی حرکت می‌کردند و هر صدای کوچکی او را به وحشت می‌انداخت. وقتی به انتهای سالن رسید، متوجه شد که در اتاق نشیمن نیمه‌باز است. با دستان لرزان در را باز کرد و وارد شد.

نور شمع به سختی کافی بود تا اتاق را روشن کند، ولی بلافاصله متوجه شد که روی میز وسط اتاق یک پاکت نامه قرار دارد. پاکت را با تردید برداشت و باز کرد. داخلش یک برگه بود با دستخطی که نمی‌شناخت: "هر چیزی که امشب دیدی و شنیدی، بخشی از حقیقتی است که به زودی کشف خواهی کرد. ولی مراقب باش، هر قدمی که برمی‌داری تو را به تاریکی نزدیک‌تر می‌کند."

همین که نامه را به اتمام رساند، صدایی از پشت سرش شنید. با وحشت برگشت و دید که همان مرد مرموز از کتابخانه در گوشه اتاق ایستاده و با نگاه سرد و بی‌روحش او را تماشا می‌کند. شمع در دستش لرزید و خاموش شد، و اتاق در تاریکی مطلق فرو رفت.