کد مورس

کد مورس (به انگلیسی: Morse code) روشی برای انتقال پیام و اطلاعات است که در آن از یک رشته نشانه‌های بلند و کوتاهِ استاندارد به نام خط و نقطه استفاده می‌شود و همچنین در تلگراف نیز بکار گرفته می‌شود.

کد مورس در میانه دهه ۱۲۱۰ هجری خورشیدی توسط ساموئل مورس ابداع شد و چندی بعد در ارتباطات تلگراف مورد استفاده قرار گرفت. در آغاز دهه ۱۲۸۰ هجری خورشیدی از آن به‌طور گسترده برای مخابرات رادیویی استفاده شد.

این زبان سه حالت نوشتاری، شنوایی و دیداری دارد. حالت نوشتاری این زبان از شماری نقطه (.) و خط تیره (-) ساخته می‌شود. حالت شنیداری از دو صدای «دیت» و «دا» ساخته می‌شود که dit هم‌ارز با نقطه و dah هم‌ارز با خط تیره است که صدای طولانی‌تر به معنای خط تیره (-) و صدای کوتاه‌تر به معنای نقطه (.) می‌باشد مکث یک‌ثانیه‌ای نیز به معنای پایان کلمه می‌باشد. در حالت دیداری هم می‌شود از چراغ‌قوه استفاده کرد، بدین صورت که برای فرستادن نقطه‌ها چراغ قوه بی‌درنگ روشن و خاموش شده و برای فرستادن خط تیره‌ها چراغ‌قوه روشن و پس از گذشت زمانی (معمولاً سه‌برابر زمان نقطه‌ها) خاموش می‌شود.

آموزش کد مورس: کوتاه ترین کلمات کلمات T و E هستند. وقتی «.» را می گذاریم کلمات T,M,N,G,O,D,C,Q,Z,Y,x که ابتدای آن ها «_» است حذف می شوند و حروف E,I s u f v h a r w p j l می مانند. همین طور پیش می رود تا به کلمه ی مورد نظر برسیم