فئودور داستایوفسکی

معرفی نویسنده فئودور داستایوفسکی

فئودور داستایوفسکی در سال ۱۸۲۱ در خانواده‌ی ارتدکس پولدار در مسکوی روسیه به دنیا آمد. پدر او دکتری موفق بود و خانواده‌ی او در زمین بیمارستانی که پدرش در آن کار می‌کرد زندگی می‌کرد.

با این حال، در دوران نوجوانی داستایوفسکی، مادر او بر اثر بیماری سل فوت کرد و وقتی داستایوفسکی در مدرسه مشغول تحصیل در رشته‌ی مربوط به مهندسی بود، پدرش بدون دلیل خاصی فوت کرد. البته طبق برخی از گزارش‌ها و شایعـه ها، تعدادی از رعیت‌های تحت فرمان او برای انتقام‌گیری بابت رفتار سوءاستفاده‌گرانه‌اش او را به ق.ت.ل رساندند

زندگی کردن نزدیک بیمارستان، بزرگ شدن در خانواده‌ای مذهبی و م.ر.گ زودهنگام پدر و مادرش – خصوصاً ق.ت.ل احتمالی و مرموز پدرش – همه در کنار هم در شکل‌گیری صدای منحصربفرد، ولی تراژیک او به‌عنوان نویسنده سهیم بودند.

پس از فارغ‌التحصیل شدن از موسسه‌ی مهندسی نظـامی، داستایوفسکی به‌عنوان مهندس مشغول به کار شد. با این حال، آتش علاقه به ادبیات و علوم انسانی در دل او شعله‌ور بود، برای همین در این دوران در کنار مهندسی، به ترجمه‌ی کتاب نیز مشغول شد. همچنان که علاقه‌اش به ادبیات به مرور زمان شدت گرفت، او از شغل مهندسی خود استعفا داد و تمرکز خود را به‌طور کامل روی نویسندگی گذاشت. در سال ۱۸۴۶، او اولین کتاب خود به نام «بیچارگان» (Poor Folk)‌ را منتشر کرد. این کتاب فروش خوبی داشت و منتقدان ادبی زمانه نیز از آن تعریف کردند و برخی آن را نخستین رمان اجتماعی روسیه خطاب کردند

در سال ۱۸۴۷، وقتی داستایوفسکی در اواخر دهه‌ی ۲۰ زندگی‌اش بود، تا حدی تحت‌تاثیر وضع بد مالی به گروهی از نویسندگان و روشن‌فکران رادیکال ملحق شد که تمرکزشان «سوسـیالیسم یوتـوپیایی» بود. با این حال، طولی نکشید که حکومت اعضای چنین گروه‌هایی را تحت پیگرد قانونی قرار داد و داستایوفسکی نیز در این جریانات دست.گیر شد.

پس از این اتفاق، داستایوفسکی به سیبری تبعـید شد و در آنجا مجبور شد به مدت ۴ سال در شرایط و.حشت.ناک به کار اجباری مشغول شود. در سال ۱۸۶۰،‌ داستایوفسکی از سیبری برگشت، ولی اکنون او به مردی کاملاً متفاوت تبدیل شده بود. طولی نکشید که او دوباره مشغول نوشتن شد، ولی اکنون صدای او لحنی آغشته به بدبینی، واقع‌گرایی و درکی فوق‌العاده عمیق از روان انسان پیدا کرده بود. اکنون او دیگر آرمان‌های یوتوپیایی برای جامعه نداشت و به‌جایش تمرکز خود را روی جهان درون خود و روی اکتشافات روحی و روانی گذاشت.

در طی ۲۰ سال آتی، پیش از این‌که بر اثر اختلال ریه در سال ۱۸۸۱ فو.ت کند، داستایوفسکی تعدادی شاهکار ادبی خلق کرد که بعضی‌هایشان تا به امروز جزو مهم‌ترین آثار ادبی شناخته می‌شوند.