داستان با شما نیمه شب پارت ۶

وقتی این جمله رو اون کلاغ مرموز گفتم عصبی شدم.اون صدای آشنا...همون..همون صدای کلاغ مرموز بود.اون ..اون... داد زدم: تو به ما کلک زدی...تو درو.غ گفتی نباید این کار رو با ما میکردی.تو گفتی دوست ولی دشمن ولی تو فقط دشمن بودی و اصلا اثری از دوستیت با ما نبود. اون هم با یه صدای بلندتر از من داد زد: ولی من کمک کردم .شما اشتباه ترین جاها رد میگشتین.من گفتم برین سراغ جاهای وقوع اون ماجراها( نمیگم چون نطرم رد میشه میدونین دیگه چیه..) نفرفتین رفتین سراغ اداره پلیس اشتباه ترین جای ممکن.پس این تقصیر شماست نه من.یه لحظه هردومون به خودمون اومدیم که دیدیم همه دارن به ما دوتا نگاه میکنن.لارا( کلاغ مرموز سرش رو پایین انداخت .صورتش اونو ناراحت نشون میداد ولی معلوم بود از داخل بدجور بهم ریخته .اگه کسی پیشش نبود جیغی می‌کشید که تا اون طرف بیابون و شهر و هرجایی که میخواستیی میرفت.! رو.ح بنفش گفت: که این طور...میخواستم چند تا خیان.تکار دیگه رو بگیرم که یکی از سربازان خودش دشمن بوده و ما خبر نداشتیم..خوبه.خوبه..پس تو هم میخواستی به اون خیان.تکارا کمک کنی...مایا گفت: منظورت از خیانت.تکارا

خیان.تکارا چیه؟ ما اصلا تورو ندیدیم که بخوایم باهات کاری کنیم.اصلا تو باما چیکار دارین؟ جواب بده اون جواب داد: به موقعش متوجه میشید فقط اینو میتونم بگم که مشکل اصلی از خانواده هاتون و خودتون هست شما کاری نکردید ولی اونا کردن..معلومه هیچی نمیدونید.لونا گفت: خانواده هامون... بعد با صدای بلندی همزمان با لوروویا داد زدند: تو بیشتر اعضا خانواده هامون رو ک.ش.ت.ی حتی اگه کاری هم کرده باشن تا الان به اندازه کافی تلافی کردی بسه دیگه

رو.ح بنفش کاری نداشت که ما چی میگیم و کار خودش رو ادامه داد.راهی نداشتیم جر فرار کردن از دست اون ولی..اون مارو انداخت پیش بقیع زندانیا. اون قدرتاشو از اونا به دست می‌آورد و میتونستیم یه نقطه ضعفی از اون پیدا کنیم.اون بدون قدرت هاش هیچی جز یه دختر معمولی نبود و راه درست همین بود.ما باید تا میتونستیم بقیه ی زندانیارو ازش دور کنیم.اون مثل یه شخصیت تو کتاب دختری که ماه را نوشید بود.از اندوه زندانی ها تغذیه میکرد.ما فکر میکردیم اگه زندانی ها خوشحال باشن،اون قدرتشو از دست میده.واضح بود اگه از این موضوع بو ببره،برامون بد میشه برای همین سعی کردیم به بقیه چیزی نگیم و فقط به هر شکلی شادشون کنیم.

خب چاره ای نداشتیم جز شاد کردن اونا ولی.. ولی انگار اونا هیچ جوره شاد نمیشدن. هرکاری میکردیم که بهشون انگیزه بدیم هیچ فایده ای نداشت. انگار که رو.ح بنفش کاری کرده بود که اونا شاد نشن با یه دستگاه. فکر هوشمندانه ای بود. ولی..ولی ما دیگه هیچ راه حلی نداشتیم و کار رو برای ما دشوار کرده بود. خیلی سخت بود. لوروویا گفت: شاید من اگه به کلاغ تبدیل بشم بتونم از راه های ریز اینجا فرار کنم. لارا: هیچ راهی وجود نداره. اون کل اینجا رو دوربین گذاشته و حتی کوچک ترین راه فراری باقی نمونده. هیچ راهی.گفتم: همش تقصیر توعه لارا . لارا: بی خیال من بهتون کمک کردم ولی شما از بدترین مکان ها وارد شدین من تو همه اونجا ها راه حل گذاشتم.

مایا: بچه ها دعوا رو ولش کنین. ما باید راهی برای خروج پیدا کنیم. پارک میا: بچه ها احساس میکنم اون دستگاه ها داره روی ما هم تأثیر می‌گذاره .) میا درست میگفت. سردرد داشتم و انگار حالم خوب نبود‌. ناراحت و اندوهگین بودم. غمگین. خدای من نمی..نمیتونستم از جام تکون بخورم. خیلی بد بود . دیگه نمیفهمیدم چی شد فقط بیهوش شدم. اون..اون از قدرتم استفاده کرد. دیگه هیچ قدرتی برام باقی نمونده بود...

ببخشید کم بود پارت بعد خیلی بیشتره