«آشیانهٔ امید»

دست به دست مدعی شانه به شانه می روی/ آه که با رقیب من جانب خانه می روی• بی خبر از کنار من ای نفس سپیده دم/ گرم تر از شراره ی آه شبانه می روی• من به زبان اشک خود می دهمت سلام و تو/ بر سر آتش دلم همچو زبانه می روی• در نگه نیاز من موج امیدها تویی/ وه که چه مست و بی خبر سوی کرانه می روی• گردش جام چشم تو هیچ به کام ما نشد/ تا به مراد مدعی همچو زمانه می روی• حال که داستان من بهر تو شد فسانه ای/ باز بگو به خواب خوش با چه فسانه می روی؟

آﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﺎ ﺍﺑﺮﻫﺎﯾﯽ ﺗﯿﺮﻩﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﺪﻩ اﻡ ﺍﻣﺎ ﺑﮕﻮ ﺍﯼ ﺑﺮﮒ! ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﺍﯾﻦ ﺷﺒﮕﯿﺮﺍﻥ ﮐﺎﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺩﻟﮕﯿﺮ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺳﺖ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﮐﺪﺍﻣﯿﻦ ﯾﺎﺭ ﺯﻧﺪﺍنیست؟؟

در کوی محبت به وفایی نرسیدیم/ رفتیم ازین راه و به جایی نرسیدیم• هر چند که در اوج طلب هستی ما سوخت/ چون شعله به معراج فنایی نرسیدیم• با آن همه آشفتگی و حسرت پرواز/ چون گرد پریشان به هوایی نرسیدیم• گشتیم تهی از خود و در سیر مقامات/ چون نای درین ره به نوایی نرسیدیم• بی مهری او بود که چون غنچه ی پاییز/ هرگز به دم عقده گشایی نرسیدیم• ای خضر جنون! رهبر ما شو که در این راه/ رفتیم و سرانجام به جایی نرسیدیم

به جان جوشم که جویایِ تو باشم/ خَسی بر موجِ دریای تو باشم• تمام آرزوهایِ منی، کاش/ یکی از آرزوهای تو باشم