گیتار من:)

شانزده سالم بود که پول توجيبی و کادوی تولد و عيدی‌های دو سالم را جمع کردم گيتار برقی بخرم ، ولی بابا اجازه نداد . . خيلی که اصرار کردم ، قبول کرد گيتار و يک آمپلی فاير کوچک خريدم همه‌ی تهران را گشتم تا معلم گيتارِ زن پيدا کنم ، پيدا نشد

بابا اجازه نداد پيش معلم مرد بروم خودم تمرين می‌کردم ، ولی فايده نداشت . . سيم‌های گيتار خيلی سفت بود ، دستم را درد می‌آورد ، نمی‌توانستم کوک‌اش کنم صدايش بلند بود و خانواده را اذيت می‌کرد ؛ نا اميد شدم . . .

دو سال گذشت ، گيتار کنار اتاق ماند و خاک خورد برايش که مشتری پيدا شد ، به اصرار مامان و بابا فروختمش .. مامان گفت پول گيتار را دست بند طلا بخر و نگه دار ، برايت بماند دست‌بند را هنوز دارم ،

حتی بعد ازدواج که برای خريد خانه ، همه‌ی طلاهايم را فروختم ‌! نگه‌اش داشتم هميشه هم دستم است . . گاهی دختر دو سال و نيمه‌ام سرش را روی دستم می‌گذارد و لبخند می‌زند و می‌گويد : + مامان ، چرا از دستت صدای آهنگ میاد : )؟*