آیا احساس شادی نمیکنید؟ پس اینها را کنار بگذارید

در جریان پر مشغله ی زندگی، بسیاری از اوقات از خود مراقبتی غفلت می شود. اما خودمراقبتی امری اختیاری نیست، بلکه برای سلامت روان ما ضروری است. خودمراقبتی فراتر از ظاهر، ذهن، بدن و روان ما را تقویت می کند. خودمراقبتی یعنی در اولویت قرار دادن سلامت خود، از خوردن غذاهای سالم و داشتن خواب تجدید قوا کننده گرفته تا پرخوری های گهگاه لذتبخش. غفلت از خودمراقبتی مخرب و زمینه ساز اضطراب، خستگی و نارضایتی از زندگی خود است.

از روابط خود غفلت می کنید در نهایت مهم این نیست که چقدر پول درمی آوریم، چقدر موفق هستیم و یا چقدر دارایی و مال داریم. مهم روابطی است که ما با دیگران برقرار می کنیم. غفلت از روابط خود می تواند به ما احساس تنهایی و انزوا دهد. اما صرف وقت برای روابط مان می تواند به ما احساس شادی، رضایتمندی و تعلق دهد. چه صرف وقت با خانواده باشد، چه دیدار با دوستان قدیمی و چه پیدا کردن دوستان جدید، تقویت روابط مان می تواند تأثیر به سزایی در شادی ما داشته باشد.

روی گذشته یا آینده تمرکز می کنید چه مرور اشتباهات گذشته باشد و چه نگرانی برای احتمالات آینده، تمرکز بیش از اندازه بر روی گذشته یا آینده می تواند شادی فعلی مان را از ما بگیرد. به خاطر داشته باشید که گذشته محل رجوع است، نه محل سکونت. آینده هم هیچ قطعیتی ندارد. تنها لحظه ای که ما واقعاً آن را در اختیار داریم زمان حال است. زندگی در زمان حال یعنی غرق کردن کامل خود در زندگی و یافتن شادمانی در لحظات هر روز خود.

گفتگوهای دشوار خودداری می کنید فکر دعوا یا مقابله برای بسیاری از ما اذیت کنند و تلاش می کنیم به همین دلیل، تلاش می کنیم از گفتگوهای دشوار دوری کنیم. اما با این کار فقط اجازه می دهیم مشکلات بزرگ تر شوند، امری که ناراحتی بیشتری برای ما ایجاد می کند. خودداری از گفتگوهای دشوار می تواند منجر به سوء تفاهم و دلخوری شود. اما داشتن شجاعت پرداختن به مشکلات می تواند آرامش برقرار کند و روابط را بهبود ببخشد. منظور دعوا کردن یا پیدا کردن مفصر نیست، بلکه منظور این است که بتوانید احساسات تان را ابراز کنید و به یک تصمیمی برسید.

تغییر تمرکز خود از چیزهای اشتباه به چیزهای درست، زندگی تان را متحول می کند. سپاسگزاری یک شادی بخش قدرتمند است که معجزه می کند. این کار توجه ما را از کمبودها به سمت فراوانی ها می برد و زیبایی درون حتی کوچک ترین گنج های زندگی را هم آشکار می کند. سپاسگزاری باعث احساس رضایت و خشنودی می شود. هر روز وقتی را به فکر کردن درباره ی داشته های زندگی تان اختصاص دهید؛ از آغوش گرم خانواده تا یک لیوان چای داغ.

همه ی ما به نحوی از سوی دیگران رنج دیده یا مورد بدی قرار گرفته ایم. این بخشی از انسان بودن است. اما کینه توزی و نگه داشتن دلخوری نه کسی که به ما بدی کرده، بلکه خود ما را اذیت می کند. کینه توزی می تواند شادی ما را بگیرد و باعث شود احساس تلخی و ناخشنودی کنیم. مثل به دوش کشیدن باری سنگین می ماند که با گذشت زمان سنگین تر و سنگین تر می شود. از سویی دیگر، بخشش رهایی بخش است. بخشش به ما این امکان را می دهد که از بتوانیم درد و رنج خلاص شویم و زندگی مان را به پیش ببریم. منظور این نیست که آنچه که رخ داده را فراموش یا از آن چشم پوشی کنید، بلکه کافی است تأثیر و کنترلی که روی ما دارد را رها کنیم

در زندگی شلوغ و پرشتاب روزمره، بسیاری از اوقات علائق مان مورد غفلت قرار می گیرند. در حالی که آن ها جرقه هایی هستند که روح ما را گرم و نورانی می کنند و به زندگی مان هدف می دهند. غفلت از علائق خود باعث حس پوچی می شود و ما را در دریایی از پتانسیل محقق نشده سرگردان می کند. اما حقیقت این است که علائق شما صرفاً یک سرگرمی نیستند، بلکه جوهره ی وجودتان هستند. چه نقاشی کردن باشد، چه عکاسی و چه سفالگری، برای چیزی که به روح تان گرما می بخشد، وقت جور کنید. حتی اختصاص چند دقیقه در روز می تواند آتش درون مان را شعله ور نگه دارد.

در عصر دیجیتال، راحت می شود در دام مقایسه ی خود با دیگران گرفتار شد. ما زندگی بی عیب و نقص دیگران را در شبکه های اجتماعی می بینیم و احساس بی کفایتی می کنیم. اما نکته اینجا است که تحقیقات نشان داده کسانی که خود را با دیگران مقایسه می کنند، احتمال حسادت، کمبود اعتماد به نفس و افسردگی در آن ها بیشتر است. هر کسی مسیر زندگی خودش را داردد، با چالش های مخصوص به خودش. به جای مقایسه ی خود با دیگران، تمرکز خود را روی رشد و پیشرفت خودتان بگذارید.

همیشه هر چه بیشتر، بهتر نیست. مستأصل شدن از کارها منجر به احساس اضطراب و ناراحتی می شود. شما باید کیفیت را به کمیت ارجحیت دهید. به جای گنجاندن همه ی کارها در یک روز، تمرکز خود را روی چیزی که واقعاً مهم است، بگذارید. وقتی برنامه ی روزانه تان را خیلی شلوغ می کنید، موفق نمی شوید بسیاری از آن ها را انجام دهید و به همین دلیل احساس شکست می کنید. اما کمیت اهمیتی ندارد و مهم این است که بتوانید کارهای مهم را درست انجام دهید.

‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌به علائق خود بی اعتنا هستید در زندگی شلوغ و پرشتاب روزمره، بسیاری از اوقات علائق مان مورد غفلت قرار می گیرند. در حالی که آن ها جرقه هایی هستند که روح ما را گرم و نورانی می کنند و به زندگی مان هدف می دهند. غفلت از علائق خود باعث حس پوچی می شود و ما را در دریایی از پتانسیل محقق نشده سرگردان می کند. اما حقیقت این است که علائق شما صرفاً یک سرگرمی نیستند، بلکه جوهره ی وجودتان هستند. چه نقاشی کردن باشد، چه عکاسی و چه سفالگری، برای چیزی که به روح تان گرما می بخشد، وقت جور کنید. حتی اختصاص چند دقیقه در روز می تواند آتش درون مان را شعله ور نگه دارد.