رویا بافی

خیال پردازی خوب است اما تا زمانی که بهنجار باشد. خیال پردازی حد و اندازه ای دارد. داشتن رویا و یا به قول بعضی‌ ها خیال ‌پردازی یکی از مکانیسم‌ های دفاعی بدن ما است که اگر به جا و درست استفاده شود مفید و کارآمد خواهد بود، اگر هم نادرست استفاده شود و با عملکرد عادی زندگی ما تداخل پیدا کند می ‌تواند مخرب باشد. همانند مواقعی که گریه می ‌کنیم و یا خشمگین می ‌شویم و یا دچار هر هیجان دیگری می‌ شویم، رویا داشتن نیز یک مکانیسم هیجان‌ مدار است و افرادی که بتوانند در زندگی خود آن را درست و تحت کنترل به کار گیرند، موفق خواهند بود.

وقتی کودک هستیم رویا پردازی‌ های مان غیرمنطقی هستند اما به سمت نوجوانی و جوانی که پیش می ‌رویم رویا پردازی‌ های ما حالت منطقی ‌تر به خود می ‌گیرد و آدم می‌ تواند با توسل به آن ها خود را بالا بکشد و پیشرفت کند؛ مثلا ما می ‌بینیم تخیل و رویا پردازی ژول ‌ورن باعث شد نقطه شروعی برای ایجاد تحول و پیشرفتش شود.

در دو حالت باید با یک روانشناس مشورت نمایید: ¹ وقتی که شدت و دفعات خیال پردازی کودک زیاد بشود به طوری که در خانه، در مهمانی، هنگام بازی با همسالان یا هر جای دیگر دائم هذیان گویی کند. ²وقتی در سنین مدرسه همچنان در دنیای خیالی خودش سیر کند طوری که مرز واقعیت و خیال را متوجه نباشد. مثل اینکه همبازی خیالی اش را با خود به مدرسه ببرد و هنگام درس با او حرف بزند و متوجه نباشد که در اطرافش چه می گذرد. دلیل این گونه خیال بافی ها می تواند مشکلات خانوادگی، کمبودهای عاطفی، حقارت، اضطراب و…باشد. •این مسائل کودک را از دنیای واقعی بیزار و به صورتی افراطی به دنیای خیالی و عاری از نامهربانی ها می کشاند. برطرف کردن این مشکلات می تواند از بروز خیال بافی افراطی در کودکان پیشگیری نماید.

تخیل بیش از حد چیست؟ افرادی که تخیل بیش از حد فعال دارند، بخش بزرگی از وقت خود را در دنیایی که خود خلق کرده اند، می گذرانند. این افراد دارای تخیلات غنی و زنده، تجربیات حسی شدید و توانایی قوی در معنا بخشیدن به این تصاویر و احساسات هستند. آنها معمولاً قصه گوها و نقش آفرینان خوبی هستند و می توانند در رویاهای خود غرق شوند. خیال پردازی همچنین ممکن است حواس آنها را از زندگی واقعی منحرف کند و پیامدهایی برای سلامت روانی داشته باشد. افرادی که دارای تخیلات بیش از حد فعال هستند ممکن است به عنوان دارای رویاپردازی ناسازگار یا FPP طبقه بندی شوند. با این حال، هیچ یک از این شرایط در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) شناسایی نشده است.

رویا و خیال پردازی رویا و خیال پردازی یک احساس روانی و دو نوع است: • رویای آگاهانه • رویای ناخودآگاهانه

رویای آگاهانه رویا و خیال پردازی آگاهانه یک وضعیت خلق کردنی تصوری در یک فرد است که بیانگر خواسته ها و یا اهداف وی می باشد. برخی اوقات خیال پردازی ها بسیار بعیدند و برخی ممکن است کاملا واقع بینانه باشند.

رویای ناخودآگاهانه / حرف زدن با خود و خیال پردازی رابطه کودک در حال رشد با جهان داخلی خود. این نوع فعالیت و بازی در داخل شخص به عنوان رویای ناخودآگاه شناخته شده است. این رویاها اغلب بسیار خشن و تهاجمی اند. این رویاها متفاوت از رویاها یا خیال پردازی آگاهانه می باشند. ناخودآگاه یعنی ساختن رویای ارتباط با اشیاء و موضوعات.