سفر انسان به ماه امکان داره؟

ماه نزدیک‌ترین همسایه کیهانی زمینه و انسان دلایل زیادی برای ساختن جان‌پناهی دائمی در ماه داره آیا ما می‌توانیم در محیط متخاصم ماه زندگی کنیم؟

با اتمام برنامه آپولو ۱۱ در سال ۱۹۷۲، حضور انسان روی ماه به پایان رسید و اکتشافات بعدی با ماهواره‌ها و فضاپیماهای رباتیک تداوم یافت. از جمله‌ی این ماموریت‌های غیرانسانی می‌توان به مدارگرد شناسایی ماه ناسا اشاره کرد که پروضوح‌ترین نقشه توپوگرافی ماه تا به امروز را با پوشش ۹۸٫۲ درصدی تهیه کرده

برپایی کمپ دائمی بر روی کره ماه بسیار دشوارتر از فرستادن چند روزه فضانوردان به آنجاهست. برخلاف فضانوردان آپولو، ساکنان همیشگی ماه نمی‌توانند تمام جیره و منابع مورد نیاز خود را توسط موشک با خود حمل کنند و به ماه ببرن

اولین قدم به وجود آوردن هوای تنفس‌شدنی هست. اکسیژن نه‌تنها عنصری ضروری برای ساکنان آتی ماه هست، بلکه موشک‌ها برای روشن‌شدن و حمل‌ونقل انسان و بار روی ماه به آن نیاز دارن روی کاغذ استخراج اکسیژن از خاک ماه شدنی هست و آزمایش‌های مختلف امکان‌پذیری آن را اثبات کرده‌اند. به‌عنوان مثال ناسا در سال ۲۰۲۳ درجریان یک آزمایش، با استفاده از رآکتوری ویژه خاک مصنوعی ماه را به دمای بسیار بالایی رساند. وقتی این خاک داغ شد، کربن منوکسید آزاد کرد و سپس پژوهشگران توانستند از آن اکسیژن استخراج کنن. علاوه‌بر ناسا، سایر گروه‌های پژوهشی روش‌های مختلف دیگری را برای تهیه‌ی اکسیژن در ماه ارائه داده‌اند.

آب، دومین نیاز ضروری برای تأمین هست. هر مولکول آب از ۲٫۳ هیدروژن و ۱٫۳ اکسیژن تشکیل شده‌ . اگر انسان بخواد روی ماه برای طولانی‌مدت سکونت کنه باید بتواند منبع آبی پایدار روی در آنجا پیدا کنه پیش‌تر تصور می‌شد تنها قمر زمین سرزمینی بایر و خشک است؛ اما یافته‌های اخیر نشان داده‌اند که حجم زیادی آب یخ‌زده در خاک ماه به دام افتاده .

مدل سه بعدی پناهگاه‌های انسان در ماه

علاوه بر الزام وجود پایدار هوا، آب و غذا، ساکنان ماه باید منبع انرژی طولانی مدت و پناهگاهی راحت و دائمی را نیز در نظر بگیرند. خاک ماه برای هر دو مورد، دوباره به کمک می‌آید. آن‌طور که پژوهشگران شرکت بلو ارجین به‌تازگی نشان دادن، خاک ماه تقریباً تمام مواد مورد نیاز برای ساخت سلول‌های خورشیدی را دربرداره با ساخت پنل‌های خورشیدی، می‌توان انرژی نامحدود و پایدار را تامین کرد.

مدل فضاپیمای بدون سرنشین لونا ۳ اولین فضاپیمایی که روی ماه فرود آمد، لونا ۲ از شوروی در ۱۳ سپتامبر ۱۹۵۹ بود که هیچ مسافری نداشت و در حین عکاسی روی ماه سقوط کرد. هیچ یک از فضاپیماهای لونا شوروی سرنشین نداشتند

تنها ۲۴ انسان خوش‌شانس درطول ۹ مأموریت آمریکایی از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۲ به ماه سفر کردن. از این ۲۴ نفر، تنها ۱۲ نفر روی ماه فرود آمدند و روی سطح آن راه رفتن همه‌ی مسافران ماه تا به امروز از ایالات متحده بودن. از زمان پایان برنامه آپولو در سال ۱۹۷۲، ماه هیچ بازدیدکننده انسانی نداشته

عجایب زندگی در ماه ماه نه جَو دارد، نه هوا و نه اقیانوس‌هایی از آب،‌ و سطح آن در خلاء دائمی است. دو فضانورد ماموریت آپولو ۱۷ به‌نام‌های یوجین سرنان و هریسون اشمیت، با زندگی در ماژول کوچک قمری خود به مدت کمی بیش از سه روز، رکورددار بیش‌ترین حضور روی سطح ماه هستند.

عجایب زندگی در ماه یکی از بهترین مکان‌ها برای ایجاد پایگاه دائمی در ماه، قطب جنوب قمری است؛ جایی که ذخایر عظیم آب یخ‌زده در دهانه‌های همیشه سایه‌دار آن وجود دارد و دما در بعضی نقاطش درحدود منفی ۱۳ درجه‌ی سانتی‌گراد است

عجایب زندگی در ماه دور شدن از پایگاه‌های قطبی در ماه، مناظری را به نمایش می‌گذارد که شبیه هیچ‌چیز روی زمین نیست. دشت‌های گدازه‌ای وسیع و کوه‌های بزرگ ناشی از رویدادهای برخوردی که بلندترین آنها حدود ۵٫۵ کیلومتر ارتفاع دارد و تقریباً به اندازه‌ی کوه دماوند در ایران است

ماه همچنین دارای دهانه‌های بزرگ آتشفشانی بسیاری است، مانند دهانه آریستارخوس با عرض ۴۰ کیلومتر. به گفته ریک الفیک دانشمند ناسا «چشم‌انداز از لبه آریستارخوس، گرند کانیون را منظره‌ای بسیار کوچک می‌نمایاند و دهانه شهاب‌سنگی در آریزونا را مانند سوراخی در فضای سبزی کوچک جلوه می‌دهد».

لایک کن ♥️ ناظر تایید کن