عدالت77 p6

___________________قبل_________________ کبودی هایی ارغوانی رنگ بر روی دنده های کوچک و بدن لاغر بچه ای کوچک آشکار است. کانر در حمام افتاده و مچ یکی از پاهایش شکسته است. آرزو میکرد پدرش امروز م*ست به خانه نیاید و اورا از حمام بیرون بیاورد. ولی امشب مثل دو شب قبل پدرش وارد حمام میشود. مادر پسر، شوهرش را نگه میدارد. _«لطفا تمومش کن. خواهش میکنم» مرد دستان ظریف همسرش را محکم پس میزند و اورا بر روی زمین پرت میکند و در را پشت سر خود میبندد. زن با چشمان اشک آلود به در بسته حمام خیره میشود و فریاد و ضجه پسرش را از پشت در میشنود. به قدری دیگر عادی است که از جایی به بعد پسر هم از داد و فریاد دست میکشد.

روز بعد هم هنگامی که چشمانش را باز میکند با رطوبت گوشه دیوارها و کاشی های قدیمی و آبی رنگ مواجه میشود. میتواند جریان سرما را روی پوستش حس کند ولی ختی نمیخواهد فکرش را کند که بک میلی متر تکان بخورد. همه‌ی استخوان بدنش از درد تیر میکشد و هر نفسی که میکشد آمیخته به درد و سوزش قفسه سینه اش است. حضور کسی را میخواهد که کمی ترحم به خرج دهد و با او همدردی کند. اما میخواهد مادرش در نقش یک تماشاچی باقی بماند که عاقبت مثل خودش به این حال و روز نیفتد. تنها یک رویا داشت، آن هم این بود که پدرش کلا امشب را بر نگردد.

یکبار دیگر به او ثابت شد که رویاهاش هیچ اهمیتی در چرخه زندگی ندارد. پدرش از خانه بیرون نرفته بود. مرد ساق دست اورا فشرد و محکم اورا بر روی زمین کشید. کانر با فکر به اینکه پدرش چه شکنجه دیگری برایش در نظر گرفته سعی میکند بیشتر وزنش را روی پاهایش بی اندازد که مبادا دستش در نرود ولی چه فایده که یک پایش شکسته استو پدرش اورا روی زمین پرت میکند. کانر هیچ وقت نمیتواند دلیل رفتار های اورا درک کند. آخرچه میخواهد شود؟ آخر دلیلش یک خوددرگیری مزخرف است یا مشکل از خود کانر است؟ مرد کتری را از روی گاز بر می‌دارد و چهره پسر یخ میکند.

پدرش نمی‌توانست دیگر تا این حد پیش برود. نمی‌توانست آنقدر بی‌رحم باشد. خدا خدا میکرد که پدرش استفاده دیگری از آب جوش کند. البته، مطمئنا نمیخواست بعد چند روز حبس کردن کانردر حمام اورا به صرف چای یا دمنوش دعوت کند. هر قدمی که مرد بر میدارد کانر را به عقب تر می‌راند تا لحظه ای که پشتش به دیوار برخورد میکند. با اینحال باز هم به کمرش فشار می آورد آنکار که میخواد در دیوار فرو برود و در آن حبس شود اما متاسفانه این اتفاق رخ نمی‌دهد. پدرش همچنان که کتری را کج میکند غر میزند_بزرگترین اشتباه من_بزرگترین اشتباه من_بزرگترین اشتباه من_ جملات در ذهن کانر تکرار میشود. طوریکه حتی متوجه آثاری که آب جوش روی بدنش بجا می‌گذارد نمیشود. پوچی وصف ناپذیر همراه با تنفر به جانش میفتد. در این لحظه او از پدرش منتفر نیست، او از خودش متنفر است. _____________________________________

کانر پس از دوش گرفتن و پوشیدن لباس خودش را بر روی تخت می اندازد و صدای جیر جیر از فنر های زوار در رفته تخت بلند میشود. پسر انگشتان کشیده اش را مشت میکند و ساعدش را بر روی چشمانش میگذارد.

بعد از حمام احساس سبکی میکند انگار که جریان آب افکار شلخته اش را شست و به داخل فاضلاب کف حمام برد. آسمان روشن روز جایش را به تیرگی آسمان شب داده. قطرات بجا مانده از باران بر روی شیشه‌ی پنجره می‌غلتد و به درز پنجره نفوذ میکند. چراغ های اتاق کانر خاموشند و او متوجه نمیشود چه زمانی پلک هایش سنگین میشود و به خواب میرود.